Bij dementie houd het leven niet op het gaat door of je wilt of niet.
Om zinvol te blijven leven met dementie heb je de belangrijke anderen nodig. Extra aandacht en kennis in de begin fase is van groot belang.
Iedereen die te maken krijgt met dementie zal merken dat mensen met dementie soms het gevoel hebben ik kan niks meer. “ik doe er niet meer toe” Zij merken dat kleine handelingen niet meer lukken.en kunnen boos en snel geërgerd reageren op momenten door de dag heen.
Dit komt vaak doordat er goed bedoeld veel uit handen wordt genomen. Dat is natuurlijk logisch omdat veel zaken niet meer vanzelf gaan of zelf zullen lukken . Eigenlijk loop je steeds tegen de lamp. Dan is de belangrijke ander die hierin kan ondersteunen heel waardevol. Want het blijft heel belangrijk om momenten te creëren die wel goed lukken.
Blijf positief stimuleren in wat goed gaat al is het klein.
Door bijvoorbeeld routine in te bouwen in de dagelijkse
handelingen en kunnen er terug kerende handelingen weer opgepakt worden doordat de dagstructuur weer kan inslijten. Er komt weer meer rust dat het welbevinden weer toeneemt.
De methode van Anneke van der Plaats en het boek “De dag door met dementie “ dat zij samen schreef met Dick Kits is een mooi handboek en wat mij betreft echte een must have! om hierbij te helpen. Het ook begrijpen van de werking van de hersenen bij dementie is belangrijk om te begrijpen hoe je het beste om kunt gaan met mensen met dementie en waarom iemand reageert zoals hij/zij reageert.
De overgang naar het verzorgingshuis.
Door de steeds meer gevorderd en heftigere dementie komt er het moment van opname in het verzorgingshuis die overgang is heftig. Mensen voelen zich een soort van weggezet, ik kan blijkbaar niks meer. Wat ik regelmatig hoor terug komen als mensen net in het zorghuis zijn komen wonen. “Ze hebben me hier gedumpt”
Ik weet dat mijn kinderen van me houden hoor maar nu zit ik hier omdat ik niks meer kan?
je hebt die stempel want je hebt dementie. Veel mensen erkenen of herkennen hun dementie niet en komen in verweer.
“Maar ik ben niet gek hoor!! Ik weet nog heel veel wel!
Of een mw die zei, moet ik nu de hele tijd koffie en thee drinken, zitten, eten en slapen? Wat heeft het leven nog van nut.
Het nutteloze gevoel gaat overheersen, ik doe er niet meer toe. Weggezet opgeruimd staat netjes, dat hebben ze mooi voor elkaar!
Ook het gevoel van niet meer deel te kunnen nemen aan sociale activiteiten.
Afwachten tot er iemand met jou wat gaat ondernemen heeft grote impact.
Door dit in te voelen, begrijp ik heel goed de boze reacties, vaak naar hun eigen geliefden, de frustratie die op allerlei manieren worden geuit.
Het woord onbegrepen gedrag komt dan vaak naar voren.
In het verzorgingshuis is het dan ook van belang dat je gezien wordt en dat je nog veel kan betekenen voor een ander. Dit is een belangrijke taak voor de begeleiders en verzorgende.
Laat mensen met dementie voelen en beleven dat ze er nog toe doen! Zij hebben nog prachtige verhalen om te delen, zorg dat ze verteld blijven. Daag mensen uit hun mooiste belevenissen of kunde in hun leven te delen, op elk moment van de dag. Het begint al bij de ochtend zorg. Wees nieuwsgierig wie iemand is, je krijgt er hun mooie en waardevolle herinneringen voor terug die ze dankbaar nogmaals beleven.
Als verzorger en begeleider leer ik nog veel van deze mensen en benoem ik dit regelmatig , ik kan nog veel van je leren, zo fijn als je mij wilt helpen, ik had het zonder jou en je gezelligheid niet gered. Wat mooi dat we dit samen hebben bedacht. Wat een lief compliment. Wat fijn dat je er bent. Wat een goed idee, bedankt dat je zo fijn meedenkt dat waardeer ik enorm. Wat een prachtig verhaal dankjewel daarvoor.
Dit is zo belangrijk in omgaan met dementie. Laat mensen voelen dat ze er toe doen voor jou.
En echt ze doen er toe!
Ik stel soms vragen over het leven, ik sta geregeld versteld hoe ik leer van de wijsheden die krijg. voor mij persoonlijk zijn dat de mooiste cadeaus.
En als zij dan aan mijn reactie merken wat het met mij doet, is dat nog mooier en waardevol het roept dan gelijk een gevoel van zinvol zijn op. Je wilt ook als je dementie krijgt nog van betekenis zijn voor de ander.
Je gewaardeerd voelen, juist doordat zij van de belangrijke anderen( familie, mantelzorgers, vrienden, verzorgende) bevestiging krijgen dat zij nog altijd meetellen en je mening zeer gewaardeerd wordt. Door die mening over zaken te delen met elkaar ontstaat gelijkwaardigheid.
Dit kan zelfs tot in de laatste fase, bijvoorbeeld iemand die verzonken is in zichzelf wat schuifelend de dag doorkomt. Deze mevrouw zag dat ik een boekje liet vallen en uit een reflex schrok ze even en het boekje voor me op wilde pakken, de neiging is dan om het zelf te doen maar ik liet haar. Zij gaf het met een lach aan me terug. Ik gaf haar er een dankjewel en een knuffel voor terug haar ogen glommen en ze zei liefdevol “ach ja”meer woorden kwamen er niet meer maar haar hele non-verbale vertelde me genoeg. Haar het gevoel geven van gewaardeerd worden heeft impact op haar welbevinden.
Ook in het verdere proces in het leven met dementie heeft het zinvol voelen nog alles met je welzijn te maken. Dus fijn als mensen met dementie meer betrokken worden zodat zij zich zinvol en waardig kunnen voelen en dit mogen ervaren in elke fase van dementie.
Reacties
Een reactie posten