Doorgaan naar hoofdcontent

Fijn, als ik gezien wordt in mijn eenzaamheid.




Ik ben een zelfstandige vrouw 
en kan mezelf prima redden. als mijn man weg ging op zakenreis had ik het rijk alleen en dat vond ik nooit erg. Nu voel ik me nog weleens onthand.
Ik hou van dieren ben er gek op vooral op poezen die heb ik altijd gehad een heel stel.
nu heb ik hannes en ligt altijd aan mijn voeten eind.
 Het is wel raar hoor, hij is wat hard en hoeft nooit te plassen. Hij miauwt als ik in zn buurt ben. Ach een lief diertje, “he Hannes ja je bent lief hoor!”

Ik ga graag even alleen een wandeling maken.
ik stik als ik de hele dag maar binnen moet zitten niet weten wat te doen. De mensen die er allemaal zijn wat moet ik hier toch?
Mijn spullen staan hier allemaal. Hoe kan dat toch vraag ik me steeds weer  af. Ik wil echt weer eens naar mijn vader en moeder daar ben ik al lang niet meer geweest, maar volgens mij zijn ze er al lang niet meer. Gek dat ik dat toch steeds denk. Hoe zou het met ze gaan ze zullen me wel missen en ik mis hen.
Vooral als ik me alleen en verdrietig voel mis ik ze het meest. Het helpt me als ik iemand zie die ik vertrouw en die me even aandacht geeft een warme knuffel of spontane kus op mn wang.
Even over mijn ouders praten doet me altijd goed. Dus vraag me gerust of ik een lieve moeder had en of ik goed met mijn vader kon. Heerlijk als ik over ze kan praten het lijkt dan  of ze dicht bij zijn en wordt er rustig van. Daarna kan ik weer lachen want ik hou van ondeugende grapjes die ik samen met jou stiekempjes kan maken. Heerlijk ons grappige geheimpje die er net mee door kan.
Ik ben niet echt een mensen mens en het liefst val ik zo min mogelijk op in een groep mensen.
Als ik iemand goed heb leren kennen en het klikt vind ik het heerlijk om samen gekkigheid uit te halen. Ik kan dan erg lachen om de mensen om me heen. Niet in hun gezicht hoor oh nee zo ben ik niet . Maar een beetje ongemerkte leedvermaak moet toch kunnen? 
Zeker als ik je goed ken en niemand er erg in heeft. Van het samen lachen geniet ik enorm.

Aandacht van een man vind ik altijd leuk,dan gooi ik mn charmes in de strijd. Er is één man die ik best leuk vind, er is er nog  één, maar dat is een oud en knakkemikkerig mannetje die languit met open mond bijna de hele dag in een luie stoel ligt te snurken. en als hij wakker wordt vervolgens geregeld roept “ach zuster kom es hier? Als hij dan omhoog wordt gehesen loopt hij krom te sloffen en lijken zijn schoenen meters te groot. Laatst haalde hij zijn gebit er uit en ging hem oppoetsen met zijn grote zakdoek. Nou nee dank u!

De andere man hier is lang en hij is heel aardig, we maken samen grapjes en wandelen regelmatig samen een straatje om. Hij is heel zorgzaam dat vind ik heel charmant en heb dan toch een beetje vlinders in mijn buik. Het is soms ook lastig want hij heeft een vriendin. Daar ben ik wel van geschrokken want ik wist het eerst niet want hij heeft het nooit over haar, dat vind ik best weleens moeilijk en gek. Ze gaan dan samen weg en dan voel ik me tussen al deze mensen stik alleen en eenzaam. Ik hou niet zo van drukte en snap niet wat ik hier toch doe wie heeft dat toch bedacht, hoe kom ik hier?
Op zulke momenten is het zo fijn als een bekend gezicht me even opbeurt en me afleiding bied en me het nare gevoel doet vergeten. Fijn dat ik dan gezien wordt in mijn eenzaamheid.
En als hij dan weer terug is en me ziet vraagt hij zullen we gaan?  En kijken we  samen gezellig op de bank naar de tv. soms kussen we dan ook weleens en lijkt hij zijn vriendin weer te vergeten best gek, alsof zij helemaal uit zijn hoofd is verdwenen. Na het eten en de koffie kijken we nog even tv. Om dan samen op zoek te gaan. Op zoek en vragen we even naar waar we zijn en waar we heen moeten en waar we gaan slapen en hebben samen geen idee. Zo fijn als er iemand is die ons op weg  helpt in het zoekende onbekende. Ah daar komt al iemand…

Ze helpt ons in onze weg en leid  ons naar onze eigen spulletjes dan komt er herkenning. Voor hem is dat de tweede etage en weet dan de weg naar zijn eigen appartement. We nemen afscheid met een omhelzing en een kus. Zij loopt gelukkig met mij mee. Bij binnenkomst zeg ik opgelucht daar ben ik weer, tegen mijn geliefde hannes. en volgt een lieve miauw en een pootje gaat omhoog en Hannes begint te spinnen “ lief is ie toch he? Ah ja Hannes.
Wat fijn dat ze nog even bij me blijft zij weet mijn nachtjapon te vinden die ligt hier ook! . We lachen samen kijkend in de spiegel tijdens het tandenpoetsen.
Dan zitten we samen nog even op het bed te kletsen. Daarna sla im mijn benen in bed en stopt ze me heerlijk onder en krijg een kus op mijn wang slaap lekker lieverd en ik wens haar ook welterusten tot morgen!
Tot morgen dag lieverd zeg ik haar.

Reacties

  1. Margriet Rouwendal18 juni 2024 om 03:03

    Met mn ogen dicht hoor ik haar stem hierbij!! Helemaal zoals het is! Zo verlaten en alleen kan ze zich voelen. Dank voor de bewustwording, voor ons een kleine moeite om er voor haar te zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi geschreven. mvgr SportmassageHRO Team Johanna

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

SAMEN Belevingsgericht Samenwerken !

Wat is de kracht van een werkend team die zorg dragen voor een huis vol bewoners met een vorm van dementie door de dag heen?  Heerst er onrust, verveling, ontspanning of  angst hoe is de sfeer?  Belevingsgericht werken is belangrijk als je werkt met mensen met dementie, individueel maar ook zeker ook een hele belangrijke samen de neuzen de zelfde kant op. Samen afstemmen op wat op de dag nodig is voor een fijne en ontspannen sfeer. Maar wat is nodig? Elke collega heeft daar zo zijn eigen kijk op. Dat is soms lastig maar heeft ook veel voordelen. Als je deze krachten weet  te bundelen kan het belevingsgericht samenwerken mooie momenten opleveren. Lastig is het als iedereen zijn eigen ding doet en er geen afstemming is.  Tuurlijk  zijn er duidelijke taken. De adl verzorgen het ontbijt verzorgen en de was verzorgen, familieleden ontvangen en begeleiden. Tussen deze belangrijke taken door is de belangrijkste taak aandachtig zijn voor de mens met dementie, de be...

Ach dat deed me weer aan vroeger denken.

Hieronder heb ik vanuit een bewoner geschreven. Een Amsterdammer met zijn mond niet op de verkeerde plek zoals ze dat vaak zeggen. Een man die wat op zichzelf is en af en toe seksuele uitingen heeft naar vrouwelijke collega’s. Die dit vaak lastig vinden om mee om te gaan. Maar als je oprecht aandacht schenkt en nieuwsgierig bent naar zijn leven en waar hij van houd komen er mooie verhalen. Dit moet wel gestimuleerd en dat lukt soms als je reminiscentie inzet, zoals ik na zijn verhaal beschrijf . Ik hou van.lekker eten en koffie met een  sigaretje  En op gezette tijden m'n borreltje dan geniet ik optimaal. Ik Houd alles van een afstandje in de gaten zeg niet zoveel,maar ik hoor alle verhalen aan. Ik vind alles niet zo interessant wat de dames aan hun  tafel allemaal te vertellen hebben, maar ik voel wel dat ik er bij hoor en dat is prettig. ik hou van muziek en plaatjes draaien.  Zo fijn als ze er één voor me opzetten. Ik had eerder zelf een platenspeler ik draaide gr...

Ga er maar aan staan als 18 jarige!

Stagiaires  in de (dementie) zorg … Als je jongeren wilt inspireren om in de ouderen zorg te gaan werken, denk ik dat er iets moet veranderen in de begeleiding van stagiaires. In de zorg. Er is vaak te weinig tijd en ik denk daarom te weinig inlevende empathische begeleiding om dat te kunnen doen. Ik heb me de afgelopen jaren weleens afgevraagd  waarom er zo weinig zijn gebleven! Hoe kan dat? en waar ligt dit aan? Ik heb me daar in proberen te verdiepen.  Naar mijn mening wordt er te weinig geïnvesteerd in intensieve begeleiding. Ik heb  ook wel een aantal navragen gedaan aan stagiaire ‘s aan het einde van de periode. Op op mijn opleiding hoorde ik verhalen aan en was nieuwsgierig . Het stelt me treurig wat ik weleens te horen kreeg. In mijn observatie tijdens periodes van de jonge zorgverleners wordt er al veel gevraagd. Bij het begeleiden en verzorgen van mensen met dementie, wordt er nog al wat van je gevraagd. Wat ik zag en hoorde is dat zij veelal  te snel ...

Ga jij maar op vakantie en ik hoor iets treurigs in haar stem…

Het is zondag en mijn laatste werkdag voor mijn zomervakantie is aangebroken. Ik rijd het terrein op en parkeer mijn auto. Met dat ik uitstap zie ik haar tussen de struiken door bij de grote boom voor ons woonhuis. Even snap ik niet wat ze er aan het doen is. Dan zie ik het, ze is hevig aan het spitten in de kurk droge grond. De stofwolken dansen langs haar heen. Blauwe beschermings handschoenen hebben de schop stevig vast.  Ik bekijk het schouwspel een tijdje en ik bedenk wat een krachtige enegie heeft deze pittige 87 jarige dame met dementie nog.  Haar dementie krijgt steeds meer macht over haar brein. Ze heeft het zelf steeds meer in de gaten maar wil het met geen mogelijkheid onder ogen zien. Als iets niet lukt ligt dit steevast niet aan haar. Deze momenten komen steeds frequenter voor. Boze reacties die niet kloppen. Ze vertoont dan steeds meer façadegedrag en gaat dan Confabuleren, wat betekend, het opvullen van gaten in het geheugen met fantasie. Maar vijf minuten later...

Muziek is magisch ❤️

  De wereld gaat vaag aan mij voorbij. Ik ben er wel? maar het blijft stil in mij. Dan hoor ik mijn muziek. En kijk dan eens naar Mijn mimiek! Mijn rimpelige huid, Ziet ineens stralen uit. Mijn lichaam begint te leven.  muziek kan mij die kracht te geven. Ach laat het me nog vaak horen En mijn liefste herinneringen worden opnieuw geboren. Met muziek spreek je mijn hartenziel aan. En er komt een grote glimlach op mijn gezicht te staan. Laat muziek in mijn laatste jaren ……De stilte in mij doen vervagen!                                  P@uline