Doorgaan naar hoofdcontent

Stagiaire’s in de dementie zorg, verdienen een rots in de branding!



Stagiaires en bol leerlingen in de dementie zorg verdienen een rots in de branding, ja toch?
Willen we deze broodnodige zorgverleners van onze toekomst behouden? 

Als je jongeren wilt inspireren om in de ouderen zorg te gaan werken, denk ik dat er iets moet veranderen in de begeleiding van stagiaires. In de zorg. Er is te weinig tijd en ik denk daarom te weinig inlevende empathische begeleiding om dat te kunnen doen.
Hoe kan dat? en waar ligt dit aan Ik heb me daar in proberen te verdiepen.

Ik vind het jammer dat er te weinig wordt geïnvesteerd in intensieve begeleiding.
Heb ook wel een aantal navragen gedaan en het stelt me treurig. In mijn observatie tijdens periodes van de jonge zorgverleners wordt er al veel gevraagd. Bij het begeleiden en verzorgen van mensen met dementie wordt er nog al wat van je gevraagd.

Wat ik zie is dat zij te snel moeten mee draaien in het team. Er wordt veel van ze gevraagd en verwacht. Dan te bedenken dat velen nul ervaring hebben met dementie.
Dan heb je intensieve begeleiding nodig, zeker als het gaat om de bejegening bij mensen met dementie.

Een stage begeleider is vaak niet op dezelfde dagen werkzaam als de stagiaire. 
Ik denk dat als je meer tijd en intensievere één-op-één begeleiding investeert, dat het contact en communicatie ten opzichte van de zorg sterk zal verbeteren en er een fijne hechte band ontstaat tussen begeleiders en stagiaires en het team. De stagiaire zal graag willen blijven in het team waar zij zich veilig kunnen ontwikkelen.

Waar begeleiders een rots in de branding zijn en veiligheid bieden te midden van alle mannen en vooral vrouwen met meningen. Ga er maar aanstaan als 18 jarige! Het is zo belangrijk dat zij zich veilig voelen en hun fouten mogen maken want dat is nog vaak een dingetje. Empathie is niet alleen voor een bewoner heel belangrijk ook voor onze jonge leerlingen is dit ook zeker extra gewenst. zeker als we ze willen behouden in deze schaarste op de arbeidsmarkt koesteren zouden we ze moeten!!!!

Feedback
Feedback ontvangen dat weet iedereen dat is soms lastig. Zeker als je nog jong bent, en de manier waarop je feedback krijgt speelt daar ook een grote rol in. Niet iedere verzorgende heeft er geduld voor en is even tactisch, maar zou zich toch wat meer moeten inleven in een jonge leerling die heel wat te leren heeft in situaties en omgang met de dementie 

Communiceren 
Wat ook begeleiding verdiend is leren communiceren met collega’s . Hier is naar mijn mening nog veel te winnen. Vaak is binnen een team ook nog de nodige vaardigheid communiceren een dingetje maar heel belangrijk dit samen levendig te houden.

Ik zou graag  de leefplezier methode ook omgezet zien worden  naar de werkplezier methode,
Wat in houd dat wij collega's maar zeker de  stagiaires ook goed willen leren kennen. en hun welzijn waarborgen. Waar wordt jij als stagiair blij van en hoe kunnen wij,  jouw collega’s je helpen zodat je een prettige en fijne tijd in ons midden en onze bewoners beleefd en je uiteindelijk nooit meer weg wilt!


Reacties

Populaire posts van deze blog

SAMEN Belevingsgericht Samenwerken !

Wat is de kracht van een werkend team die zorg dragen voor een huis vol bewoners met een vorm van dementie door de dag heen?  Heerst er onrust, verveling, ontspanning of  angst hoe is de sfeer?  Belevingsgericht werken is belangrijk als je werkt met mensen met dementie, individueel maar ook zeker ook een hele belangrijke samen de neuzen de zelfde kant op. Samen afstemmen op wat op de dag nodig is voor een fijne en ontspannen sfeer. Maar wat is nodig? Elke collega heeft daar zo zijn eigen kijk op. Dat is soms lastig maar heeft ook veel voordelen. Als je deze krachten weet  te bundelen kan het belevingsgericht samenwerken mooie momenten opleveren. Lastig is het als iedereen zijn eigen ding doet en er geen afstemming is.  Tuurlijk  zijn er duidelijke taken. De adl verzorgen het ontbijt verzorgen en de was verzorgen, familieleden ontvangen en begeleiden. Tussen deze belangrijke taken door is de belangrijkste taak aandachtig zijn voor de mens met dementie, de be...

Ach dat deed me weer aan vroeger denken.

Hieronder heb ik vanuit een bewoner geschreven. Een Amsterdammer met zijn mond niet op de verkeerde plek zoals ze dat vaak zeggen. Een man die wat op zichzelf is en af en toe seksuele uitingen heeft naar vrouwelijke collega’s. Die dit vaak lastig vinden om mee om te gaan. Maar als je oprecht aandacht schenkt en nieuwsgierig bent naar zijn leven en waar hij van houd komen er mooie verhalen. Dit moet wel gestimuleerd en dat lukt soms als je reminiscentie inzet, zoals ik na zijn verhaal beschrijf . Ik hou van.lekker eten en koffie met een  sigaretje  En op gezette tijden m'n borreltje dan geniet ik optimaal. Ik Houd alles van een afstandje in de gaten zeg niet zoveel,maar ik hoor alle verhalen aan. Ik vind alles niet zo interessant wat de dames aan hun  tafel allemaal te vertellen hebben, maar ik voel wel dat ik er bij hoor en dat is prettig. ik hou van muziek en plaatjes draaien.  Zo fijn als ze er één voor me opzetten. Ik had eerder zelf een platenspeler ik draaide gr...

Ga er maar aan staan als 18 jarige!

Stagiaires  in de (dementie) zorg … Als je jongeren wilt inspireren om in de ouderen zorg te gaan werken, denk ik dat er iets moet veranderen in de begeleiding van stagiaires. In de zorg. Er is vaak te weinig tijd en ik denk daarom te weinig inlevende empathische begeleiding om dat te kunnen doen. Ik heb me de afgelopen jaren weleens afgevraagd  waarom er zo weinig zijn gebleven! Hoe kan dat? en waar ligt dit aan? Ik heb me daar in proberen te verdiepen.  Naar mijn mening wordt er te weinig geïnvesteerd in intensieve begeleiding. Ik heb  ook wel een aantal navragen gedaan aan stagiaire ‘s aan het einde van de periode. Op op mijn opleiding hoorde ik verhalen aan en was nieuwsgierig . Het stelt me treurig wat ik weleens te horen kreeg. In mijn observatie tijdens periodes van de jonge zorgverleners wordt er al veel gevraagd. Bij het begeleiden en verzorgen van mensen met dementie, wordt er nog al wat van je gevraagd. Wat ik zag en hoorde is dat zij veelal  te snel ...

Ga jij maar op vakantie en ik hoor iets treurigs in haar stem…

Het is zondag en mijn laatste werkdag voor mijn zomervakantie is aangebroken. Ik rijd het terrein op en parkeer mijn auto. Met dat ik uitstap zie ik haar tussen de struiken door bij de grote boom voor ons woonhuis. Even snap ik niet wat ze er aan het doen is. Dan zie ik het, ze is hevig aan het spitten in de kurk droge grond. De stofwolken dansen langs haar heen. Blauwe beschermings handschoenen hebben de schop stevig vast.  Ik bekijk het schouwspel een tijdje en ik bedenk wat een krachtige enegie heeft deze pittige 87 jarige dame met dementie nog.  Haar dementie krijgt steeds meer macht over haar brein. Ze heeft het zelf steeds meer in de gaten maar wil het met geen mogelijkheid onder ogen zien. Als iets niet lukt ligt dit steevast niet aan haar. Deze momenten komen steeds frequenter voor. Boze reacties die niet kloppen. Ze vertoont dan steeds meer façadegedrag en gaat dan Confabuleren, wat betekend, het opvullen van gaten in het geheugen met fantasie. Maar vijf minuten later...

Muziek is magisch ❤️

  De wereld gaat vaag aan mij voorbij. Ik ben er wel? maar het blijft stil in mij. Dan hoor ik mijn muziek. En kijk dan eens naar Mijn mimiek! Mijn rimpelige huid, Ziet ineens stralen uit. Mijn lichaam begint te leven.  muziek kan mij die kracht te geven. Ach laat het me nog vaak horen En mijn liefste herinneringen worden opnieuw geboren. Met muziek spreek je mijn hartenziel aan. En er komt een grote glimlach op mijn gezicht te staan. Laat muziek in mijn laatste jaren ……De stilte in mij doen vervagen!                                  P@uline