Doorgaan naar hoofdcontent

De kracht van buiten




Vandaag ben ik wat somber en weemoedig.

Ik ga naar buiten ik pak me goed in want een flinke griep  heeft me de afgelopen dagen geen goed gedaan, benauwd,snotterig, en heftige hoofdpijn hebben mn energie level achteruit doen hollen.
Ik heb even buiten nodig en weet dat het me altijd op andere gedachten brengt.
Buiten is het koud maar de frisse lucht die ik inadem is heerlijk. 
Een opa duwt zijn kleinkind telkens opnieuw van de kabelbaan. 

Twee bejaarde hondjes lopen te langzaam volgens hun baasje,  de ene lijn is ver van de andere ze hebben geen haast en aan hun grijze baardjes en rondom de ogen zie je dat ze al hoog bejaard zijn. De dikste komt nieuwsgierig naar me toe ik aai hem even over z’n koppetje. Dan komt de keuze ga ik rechtdoor of rechts het bruggetje over? Ik loop maar weer eens rechtdoor langs de vijver.
Een meerkoetje baant zich een weg door hardnekkige groene kroost van de kleine vijver  ik bedenk me dat het al best hard gevroren heeft het verbaast me dat er nog zoveel groene waas van kroost is te zien.

Op de achtergrond het geluid van het kleine watervalletje aan de andere kant van het pad, waar twee roodolm beken stromen.
ik stop even en volg het waterhoentje. Als ik mijn eerste pas weer zet om verder te lopen kijk ik links en een schok gaat door me heen, daar zit een ijsvogel ik bewonder zijn schitterende kleuren van heel dichtbij. Een cadeautje!
Met dat ik kon denken, mn camera, vliegt hij laag over de vijver naar de andere kant.
Tegelijkertijd een enorme zilver reiger vliegt met hem op. Wow wat een verwondering. 
Ik ga even zitten op het bankje om dit te schrijven. 
Af en toe kijk ik op in de hoop dat ik nog een glimp van de ijsvogel te zien krijg maar helaas niets meer alleen wat laatste blaadjes van de beuk die naar beneden dwarrelen.
Dan sta ik op en besluit de zelfde weg terug te gaan, in de hoop de prachtige ijsvogel nog eens te spotten. Met vergeefse hoop de vijver voorbij gelopen geen vogel meer gezien. Vol nieuwe energie hang ik mijn jas aan de kapstok. Een warme kop thee maakt het af. Buiten heeft gedaan wat het moest doen. De somberheid is verdwenen en denk er is altijd een nieuwe start!

Reacties

Populaire posts van deze blog

SAMEN Belevingsgericht Samenwerken !

Wat is de kracht van een werkend team die zorg dragen voor een huis vol bewoners met een vorm van dementie door de dag heen?  Heerst er onrust, verveling, ontspanning of  angst hoe is de sfeer?  Belevingsgericht werken is belangrijk als je werkt met mensen met dementie, individueel maar ook zeker ook een hele belangrijke samen de neuzen de zelfde kant op. Samen afstemmen op wat op de dag nodig is voor een fijne en ontspannen sfeer. Maar wat is nodig? Elke collega heeft daar zo zijn eigen kijk op. Dat is soms lastig maar heeft ook veel voordelen. Als je deze krachten weet  te bundelen kan het belevingsgericht samenwerken mooie momenten opleveren. Lastig is het als iedereen zijn eigen ding doet en er geen afstemming is.  Tuurlijk  zijn er duidelijke taken. De adl verzorgen het ontbijt verzorgen en de was verzorgen, familieleden ontvangen en begeleiden. Tussen deze belangrijke taken door is de belangrijkste taak aandachtig zijn voor de mens met dementie, de be...

Ach dat deed me weer aan vroeger denken.

Hieronder heb ik vanuit een bewoner geschreven. Een Amsterdammer met zijn mond niet op de verkeerde plek zoals ze dat vaak zeggen. Een man die wat op zichzelf is en af en toe seksuele uitingen heeft naar vrouwelijke collega’s. Die dit vaak lastig vinden om mee om te gaan. Maar als je oprecht aandacht schenkt en nieuwsgierig bent naar zijn leven en waar hij van houd komen er mooie verhalen. Dit moet wel gestimuleerd en dat lukt soms als je reminiscentie inzet, zoals ik na zijn verhaal beschrijf . Ik hou van.lekker eten en koffie met een  sigaretje  En op gezette tijden m'n borreltje dan geniet ik optimaal. Ik Houd alles van een afstandje in de gaten zeg niet zoveel,maar ik hoor alle verhalen aan. Ik vind alles niet zo interessant wat de dames aan hun  tafel allemaal te vertellen hebben, maar ik voel wel dat ik er bij hoor en dat is prettig. ik hou van muziek en plaatjes draaien.  Zo fijn als ze er één voor me opzetten. Ik had eerder zelf een platenspeler ik draaide gr...

Ga er maar aan staan als 18 jarige!

Stagiaires  in de (dementie) zorg … Als je jongeren wilt inspireren om in de ouderen zorg te gaan werken, denk ik dat er iets moet veranderen in de begeleiding van stagiaires. In de zorg. Er is vaak te weinig tijd en ik denk daarom te weinig inlevende empathische begeleiding om dat te kunnen doen. Ik heb me de afgelopen jaren weleens afgevraagd  waarom er zo weinig zijn gebleven! Hoe kan dat? en waar ligt dit aan? Ik heb me daar in proberen te verdiepen.  Naar mijn mening wordt er te weinig geïnvesteerd in intensieve begeleiding. Ik heb  ook wel een aantal navragen gedaan aan stagiaire ‘s aan het einde van de periode. Op op mijn opleiding hoorde ik verhalen aan en was nieuwsgierig . Het stelt me treurig wat ik weleens te horen kreeg. In mijn observatie tijdens periodes van de jonge zorgverleners wordt er al veel gevraagd. Bij het begeleiden en verzorgen van mensen met dementie, wordt er nog al wat van je gevraagd. Wat ik zag en hoorde is dat zij veelal  te snel ...

Ga jij maar op vakantie en ik hoor iets treurigs in haar stem…

Het is zondag en mijn laatste werkdag voor mijn zomervakantie is aangebroken. Ik rijd het terrein op en parkeer mijn auto. Met dat ik uitstap zie ik haar tussen de struiken door bij de grote boom voor ons woonhuis. Even snap ik niet wat ze er aan het doen is. Dan zie ik het, ze is hevig aan het spitten in de kurk droge grond. De stofwolken dansen langs haar heen. Blauwe beschermings handschoenen hebben de schop stevig vast.  Ik bekijk het schouwspel een tijdje en ik bedenk wat een krachtige enegie heeft deze pittige 87 jarige dame met dementie nog.  Haar dementie krijgt steeds meer macht over haar brein. Ze heeft het zelf steeds meer in de gaten maar wil het met geen mogelijkheid onder ogen zien. Als iets niet lukt ligt dit steevast niet aan haar. Deze momenten komen steeds frequenter voor. Boze reacties die niet kloppen. Ze vertoont dan steeds meer façadegedrag en gaat dan Confabuleren, wat betekend, het opvullen van gaten in het geheugen met fantasie. Maar vijf minuten later...

Muziek is magisch ❤️

  De wereld gaat vaag aan mij voorbij. Ik ben er wel? maar het blijft stil in mij. Dan hoor ik mijn muziek. En kijk dan eens naar Mijn mimiek! Mijn rimpelige huid, Ziet ineens stralen uit. Mijn lichaam begint te leven.  muziek kan mij die kracht te geven. Ach laat het me nog vaak horen En mijn liefste herinneringen worden opnieuw geboren. Met muziek spreek je mijn hartenziel aan. En er komt een grote glimlach op mijn gezicht te staan. Laat muziek in mijn laatste jaren ……De stilte in mij doen vervagen!                                  P@uline