Doorgaan naar hoofdcontent

Ik vergeet de dagen waarin ik leef


Door mooie en noodzakelijke gesprekken met deze lieve vrouw getroffen door Alzheimer, heb ik haar leren kennen. Ik heb geprobeerd haar wensen over welzijn en wat voor haar belangrijk is om te zetten in woorden. 
Zij die overgeleverd is aan de zorg omdat door dementie haar hersenen beschadigd zijn en  zij niet meer voor zichzelf kon zorgen…


Aan mij kun je gelijk zien in welke bui ik ben, ook horen trouwens. Neem me serieus. en vraag alsjeblieft even hoe het gaat , maar niet waar iedereen bij is. daar heb ik moeite mee en zal mijn antwoord steevast zijn dat alles oké is. 

Als ik vrolijk ben dan kun je daar niet om heen, ik praat wat luid en durf alles te zeggen wat ik denk. Het wordt me niet altijd in dank afgenomen. 

Ik hou van gezelligheid en een fijn gesprek, vooral als ik soms even Mijn hart moet luchten met mijn rot ziekte. Alzheimer ja dat heb ik en af en toe even praten met iemand die ik kan vertrouwen helpt me. Het valt me soms zwaar. 
Ik kijk graag tv en heb hem veel aanstaan, mag graag praat programma’s kijken, Hendrik groen kijk ik bijvoorbeeld altijd naar, wel fijn als ik er aan wordt herinnerd wanneer het op tv is . Ik vergeet de dagen waarin ik leef.
Daar ben ik me heel erg van bewust, daarom is het soms fijn om hier even met iemand over te praten. Over wat het met je doet. Het maakt me onzeker en denk vaak doe ik het wel goed , zeg ik gekke dingen. Als ik er over praat kan ik ook even mijn emoties kwijt en kan ik even huilen. Een liefdevolle knuffel zegt dan even meer dan woorden.

Muziek op tv vind ik leuk. Ik ben dol op jaren 60 muziek het leid me even af en het voelt bevrijdend.
Het brengt me vaak bij mijn mooiste herinneringen. Mijn dochter heeft een tablet met een koptelefoon gegeven, een goed idee  van een lieve zorg medewerker, maar ook hier heb ik hulp bij nodig. ik zie namelijk bar weinig. En baal daar ook stevig van, het maakt me soms erg onzeker en angstig en verdrietig je bent en blijft zo afhankelijk van die belangrijke ander!
Op de tablet staat een programma Spotify met Mijn lieveling ’s muziek. Als het me aangeboden wordt en ik heb zin om muziek te luisteren geniet ik er heel erg van. Het brengt me elke keer  in een prettige en ontspannen stemming. zeker als ik een deprimerende dag heb.
Help het mij dan alsjeblieft even herinneren omdat het mezelf niet meer lukt.

Ook kan ik op de tablet een boek laten voorlezen , dat vind ik leuk. Maar dit lukt me dus niet alleen. Dus als je dit voor me zou willen organiseren? Heel graag. 
Bewegen vind ik heel belangrijk en loop zeker elke dag een kwartier twintig min flink door. En als het pet weer is dan vind ik het soms erg prettig dat ik de binnen fiets kan gebruiken voor mijn  beweging oja de hometrainer zoals hij heet. Heerlijk met een muziekje erbij. Ik ga elke ochtend en avond in de douche, dat ben ik zo gewend en s, avonds wordt mijn kleding klaar gelegd zo kan ik me s ‘morgens zelf weer prima redden. Ik ben van slag als dit wordt vergeten, want ik zie geen snars. Ik wil graag nog even kletsen met kleding klaarleggen het geeft mij een fijn gevoel. en kan ik op een fijne manier de dag afsluiten.

Reacties

  1. Mooi om te lezen en te herinneren hoe ze was. Dank voor je herinnering aan deze bijzondere vrouw.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wat als je wereld er één is, met Dementie om je heen.

‘Wie heeft mij hier gebracht?’ Vraagt een nieuwe bewoonster op een dwingende toon. ‘Ik blijf hier geen moment langer! Wat denken jullie wel niet, stelletje malloten!’ De hardheid van iemand met decorumverlies (soms bijkomend symptoom van dementie) wordt als ongeremd gedrag gezien en is best intensief voor medebewoners, familie en zorgmedewerkers. Ik hoor hier niet thuis Deze moeilijke momenten zijn soms hartverscheurend om aan te horen en hoe ik ook reageer; bij deze mevrouw helpt even helemaal niks. Ik laat het over mij heenkomen en probeer mee te gaan in haar verontwaardiging en boosheid en probeer haar naar een rustige plek te begeleiden. We komen onderweg een mevrouw tegen met een gevorderd stadium van dementie. Onze nieuwe bewoonster neemt geen blad voor de mond en roept: ‘kijk dan dit ziet er toch niet uit! Daar moet een dokter voor komen en een eind aan maken!’ Een medebewoonster die het hoort zegt tegen haar: ‘maar dat kunt u toch niet zeggen! En bovendien praat eens wat zachte

Pijn,

  Ik zie haar als ik binnen kom en mijn dienst begint.  Beteuterd en bijna verdrietig kijkt ze voor zich uit. Als ik goede middag zeg tegen iedereen raken onze ogen elkaar. Ik zwaai en lach mijn blije lach naar haar. Haar ogen lichten even op. Ik loop naar haar toe en zeg hai en noem haar naam. Ze zegt “dag lieverd”  Als ik haar vraag hoe gaat het met je? Kijkt ze me serieus aan en zegt “ik ga naar huis! Ik ga naar mijn moeder als die er nog is. Bah waarom ben ik toch hier? Ik ga vandaag echt naar huis. Dat moet toch kunnen? Ik sluit haar in mijn armen. De lieve schat…. Ik zeg haar dat ik het begrijp ze kijkt me aan, ga je met me mee? Dat lijkt me gezellig zeg ik.  Maar ik ben net binnen en heb wel zin in een warme chocolademelk, haar gezicht veranderd “oh das ook wel lekker, je had het vast koud buiten vraagt ze bezorgd. Wil jij ook? “Mag dat! Ja tuurlijk zeg ik, ga lekker zitten wil je er ook slagroom op. Haar ogen worden klein en lachen het uit “oh ja lekker!  Later kom ik met de tw

Meisje van 56…..

Meisje van 56 kijkend in een kastanjeboom met al zijn frisse net uitgerolde groene bladeren. De witte kaarsen mooi oplichtend in de zon . De blauwe lucht met witte watten wolkjes maken het beeld af. Het brengt me terug naar dat meisje. Dat meisje dat goed kon knikkeren en met haar hakken de mooiste potjes kon draaien in het zwarte zand onder de schaduw van de kastanje boom in het paadje naast ons huis. Dat ik mn nieuwe schoenen aan had was ik even vergeten en mn vrij lichte broek zag rond de billen zwart van het zitten achter knikker pot in het  zand. Daar herinnerde mijn moeder me wel aan als ik thuis kwam.  Vorige week keek ik tijdens het sporten weer in zo’n prachtige kruin. De kastanjeboom en  z’n witte kaarsen het voelt voor mij altijd vertrouwt als ik ze zie. Als ik ziek was keek ik liggend vanaf de bank door de donkere takken naar het groene licht van de bladeren. De kaarsen kregen allemaal kleine balletjes die beloofde mooie donker mahonie kleurige kastanjes te worden. Veel te

Het mooie en bijzondere is…

Het mooie en bijzondere is…. Mensen met dementie leven in het moment. Meegaan in dat moment, maakt de medemenselijke verbinding. Meegaan met emoties, meegaan in verwondering meegaan in de beleving van het nu. Het gevoel dat je gezien, gehoord en begrepen wordt maakt dat je vanuit vertrouwen samen kan genieten van de momenten van de dag….. Ook kun je zelf deze gezamenlijke  momenten organiseren. Maak gewone momenten bijzonder.  Er ontstaan zulke mooie momenten… Bijvoorbeeld in smaak beleving door samen iets lekkers te eten.  wegdromen in geliefde muziek. Wandelen door favoriete jaargetijde,door herfst bladeren stiefelen. Sneeuw onder je voeten horen kraken. Heerlijk zitten met je gezicht in het voorjaarszonnetje of een wijntje buiten op een zomeravond. Samen lachen om de koolmeesjes die bungelen aan het pinda netje. Sta even stil bij een mooie boom of bloem. Gieren om toon Hermans en Laurel en Hardy Geluk heeft niet veel nodig, even samen in dat moment van zijn hoe mooi  Juist de gewone