Onbegrepen gedrag Verdediging’ s mechanisme ? ….. jazeker!
Werken met mensen met dementie is een keus en werkt het best als je het vanuit je hart doet.
Je zal je eigen inlevingsvermogen moeten blijven aanspreken en onderzoeken.
Ze begon ineens te slaan!
Hij werd zo boos en balde zijn vuist!
Kijk nou! Ze schopt me!
Ze spuugde ineens in mijn gezicht!
Ze kneep me ineens in mijn armen!
Hij reed keihard op me in met zijn rollator!
Ik heb ze meegemaakt en nog, verbaasde gezichten maar ook boze collega’s, die vol ongeloof in hun ogen vertelde wat hun was overkomen. Ook ik kreeg ooit een stomp in mijn gezicht van een dame die ik ervan weerhield om over een hek te willen klimmen. Ook al eens gemene kneep met lange nagels in mijn arm. Omdat het hemd zo nodig uit moest. Dagen was het blauw en herinnerde het aan de situatie met de dame die zich door mij bedreigd voelde.
En ja dat is schrikken!! En tegelijkertijd waren deze ervaringen grote leer momenten voor mij geweest.
*Als iemand niet uit bed wil? aangespoord wordt eruit te komen.
*Toch met enige druk kleding aan of uit trekken?
*Iemand is angstig/ boos en duwt je weg , toch doorpakken?
*Met twee mensen de zorg willen geven terwijl iemand niet begrijpt wat ze komen doen? Bedreigend of niet?
Als iemand niet wil douchen?
Op deze momenten is het onbegrepen gedrag toch te begrijpen?
Werken met dementie vereist voortdurende reflectie op je eigen handelen en gedragingen.
Als je even geen ingang hebt en geen idee hoe te handelen, is echt geen schande.
Ik merk dan weleens schaamte en heb al veel excuses gehoord in de afgelopen jaren. Het is juist zo fijn om met elkaar te sparren hoe gaan we dat aanpakken.
Ook over je ego heen stappen en je collega de vraag durven stellen”waardoor het hem of haar wel lukt!
Hier is een wereld in te winnen, echt!
Want ga je zelf eens na of je dit weleens dacht “hoe krijg hij of zij dat wel voor elkaar? Maar juist niet de meest belangrijke vraag durft te stellen!
Het is niet erg als het niet lukt dit is zo menselijk. Vraag het de volgende keer gewoon! Ervaar hoe het jou de volgende keer ook gaat lukken. Een win win toch? Waarom doen of durven mensen dit vaak niet…..
Ik heb me dit vaak afgevraagd. Toen ik net begon te werken met dementie ,weet ik nog goed dat het als falen voelde als als ik een weigering of agressie tegen kwam. Eerst heb je het er niet over maar later wilde ik het weten en stapte op mijn collega’s af om te willen weten wat hun strategische aanpak was bij desbetreffende bewoners. Het heeft me veel gebracht en had goed door dat als je faalt daar alleen maar van kan leren als je dit durft te bespreken. Voor mij een belangrijke les die ik iedereen die met dementie werkt van harte aanraad. Je wordt er sterker en professioneler door.
Bij weerstand ontstaat gedrag.
Als iemand niet wil of het niet begrijpt, is het van belang ten eerste dit te respecteren.
De actie die dan volgt is geduld en creatief denken en je inlevingsvermogen activeren.
De kunst van het afleiden inzetten.
En soms gewoon even weggaan, vervolgens met liefde je nieuwe strategie in zetten omdat je weet dat het om Dementie gaat.
En heel soms is doorpakken weleens nodig dat weet ik ook maar reken dan ook op dit vooral ontstane begrijpelijk gedrag om dan rustig te blijven zonder geïrriteerd te raken omdat je weet hoe het werkt in het brein bij dementie.
Daarna is het van grote zorg de band weer zo snel mogelijk te herstellen zodat het gevoel van veiligheid en warmte weer rust kan brengen.
Reacties
Een reactie posten