Doorgaan naar hoofdcontent

Dit wil ik graag delen, eindelijk weer terug gevonden!


 "Desiderata" is geschreven in 1927, door Max Ehrmann (1872-1945). 

Wijze woorden uit een ver verleden. Ik vond het 20 jaar geleden al mooi en in deze tijd helemaal! Eindelijk terug gevonden ik had het jaren op een A4tje
En deel dit heel graag met iedereen….
Laat gerust een reactie achter wat je er van vind.



Wees kalm te midden van het lawaai en de haast en bedenk welk een vrede in stilte kan heersen.
Sta op goede voet met andere mensen zonder jezelf geweld aan te doen.
Zeg je waarheid rustig en duidelijk en luister naar anderen; ook zij vertellen hun verhaal.
Mijd luidruchtige en agressieve mensen; zij belasten de geest.
Wanneer jij je met anderen vergelijkt zou je ijdel en verbitterd kunnen worden,
want er zullen altijd grotere en kleinere mensen zijn dan jezelf.

Geniet zowel van wat je bereikt als van je plannen.
Blijf belangstelling houden voor je eigen werk, hoe nederig dat ook moge zijn;
het is een werkelijk bezit in de veranderlijke fortuin van de tijd.

Betracht voorzichtigheid bij het zaken doen, want de wereld is vol bedrog.
Maar laat dit je niet verblinden voor de bestaande deugd;
veel mensen streven hoge idealen na en overal is het leven vol heldendom.

Wees jezelf.
Veins vooral geen genegenheid.
Maar wees evenmin cynisch over de liefde, want bij alle dorheid is zij eeuwig als het gras.
Volg de loop der jaren met gratie; verlang niet naar een tijd die achter je ligt.
Kweek geestkracht om bij onverwachte tegenslag beschermd te zijn,
maar verdriet jezelf niet met spookbeelden.

Vele angsten worden uit vermoeidheid en eenzaamheid geboren.
Leg jezelf een gezonde discipline op, maar wees daarbij lief voor jezelf.
Je bent een kind van het heelal, niet minder dan de bomen en de sterren.
Je hebt het recht hier te zijn en al is het je al of niet duidelijk,
toch ontvouwt het heelal zoals het zich ontvouwt en zo is het goed.

Heb daarom vrede met God, hoe je ook denkt dat hij moge zijn.
Houdt vrede met je ziel in de lawaaierige verwarring van het leven.
Met al zijn klatergoud, somberheid en vervlogen dromen, is dit nog steeds een prachtige wereld.
Wees voorzichtig.

Streef naar geluk.

Desiderata
"Desiderata" is geschreven in 1927, door Max Ehrmann (1872-1945). In 1956 gebruikte de predikant van De St. Pauluskerk in Baltimore, Maryland, het gedicht in een verzameling stencils met inspiratiemateriaal voor zijn gemeente. Iemand die het later drukte zei dat het gevonden was in de oude St. Pauluskerk, gedateerd 1692.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Wat als je wereld er één is, met Dementie om je heen.

‘Wie heeft mij hier gebracht?’ Vraagt een nieuwe bewoonster op een dwingende toon. ‘Ik blijf hier geen moment langer! Wat denken jullie wel niet, stelletje malloten!’ De hardheid van iemand met decorumverlies (soms bijkomend symptoom van dementie) wordt als ongeremd gedrag gezien en is best intensief voor medebewoners, familie en zorgmedewerkers. Ik hoor hier niet thuis Deze moeilijke momenten zijn soms hartverscheurend om aan te horen en hoe ik ook reageer; bij deze mevrouw helpt even helemaal niks. Ik laat het over mij heenkomen en probeer mee te gaan in haar verontwaardiging en boosheid en probeer haar naar een rustige plek te begeleiden. We komen onderweg een mevrouw tegen met een gevorderd stadium van dementie. Onze nieuwe bewoonster neemt geen blad voor de mond en roept: ‘kijk dan dit ziet er toch niet uit! Daar moet een dokter voor komen en een eind aan maken!’ Een medebewoonster die het hoort zegt tegen haar: ‘maar dat kunt u toch niet zeggen! En bovendien praat eens wat zachte

Pijn,

  Ik zie haar als ik binnen kom en mijn dienst begint.  Beteuterd en bijna verdrietig kijkt ze voor zich uit. Als ik goede middag zeg tegen iedereen raken onze ogen elkaar. Ik zwaai en lach mijn blije lach naar haar. Haar ogen lichten even op. Ik loop naar haar toe en zeg hai en noem haar naam. Ze zegt “dag lieverd”  Als ik haar vraag hoe gaat het met je? Kijkt ze me serieus aan en zegt “ik ga naar huis! Ik ga naar mijn moeder als die er nog is. Bah waarom ben ik toch hier? Ik ga vandaag echt naar huis. Dat moet toch kunnen? Ik sluit haar in mijn armen. De lieve schat…. Ik zeg haar dat ik het begrijp ze kijkt me aan, ga je met me mee? Dat lijkt me gezellig zeg ik.  Maar ik ben net binnen en heb wel zin in een warme chocolademelk, haar gezicht veranderd “oh das ook wel lekker, je had het vast koud buiten vraagt ze bezorgd. Wil jij ook? “Mag dat! Ja tuurlijk zeg ik, ga lekker zitten wil je er ook slagroom op. Haar ogen worden klein en lachen het uit “oh ja lekker!  Later kom ik met de tw

Meisje van 56…..

Meisje van 56 kijkend in een kastanjeboom met al zijn frisse net uitgerolde groene bladeren. De witte kaarsen mooi oplichtend in de zon . De blauwe lucht met witte watten wolkjes maken het beeld af. Het brengt me terug naar dat meisje. Dat meisje dat goed kon knikkeren en met haar hakken de mooiste potjes kon draaien in het zwarte zand onder de schaduw van de kastanje boom in het paadje naast ons huis. Dat ik mn nieuwe schoenen aan had was ik even vergeten en mn vrij lichte broek zag rond de billen zwart van het zitten achter knikker pot in het  zand. Daar herinnerde mijn moeder me wel aan als ik thuis kwam.  Vorige week keek ik tijdens het sporten weer in zo’n prachtige kruin. De kastanjeboom en  z’n witte kaarsen het voelt voor mij altijd vertrouwt als ik ze zie. Als ik ziek was keek ik liggend vanaf de bank door de donkere takken naar het groene licht van de bladeren. De kaarsen kregen allemaal kleine balletjes die beloofde mooie donker mahonie kleurige kastanjes te worden. Veel te

Het mooie en bijzondere is…

Het mooie en bijzondere is…. Mensen met dementie leven in het moment. Meegaan in dat moment, maakt de medemenselijke verbinding. Meegaan met emoties, meegaan in verwondering meegaan in de beleving van het nu. Het gevoel dat je gezien, gehoord en begrepen wordt maakt dat je vanuit vertrouwen samen kan genieten van de momenten van de dag….. Ook kun je zelf deze gezamenlijke  momenten organiseren. Maak gewone momenten bijzonder.  Er ontstaan zulke mooie momenten… Bijvoorbeeld in smaak beleving door samen iets lekkers te eten.  wegdromen in geliefde muziek. Wandelen door favoriete jaargetijde,door herfst bladeren stiefelen. Sneeuw onder je voeten horen kraken. Heerlijk zitten met je gezicht in het voorjaarszonnetje of een wijntje buiten op een zomeravond. Samen lachen om de koolmeesjes die bungelen aan het pinda netje. Sta even stil bij een mooie boom of bloem. Gieren om toon Hermans en Laurel en Hardy Geluk heeft niet veel nodig, even samen in dat moment van zijn hoe mooi  Juist de gewone

Ik vergeet de dagen waarin ik leef

Door mooie en noodzakelijke gesprekken met deze lieve vrouw getroffen door Alzheimer, heb ik haar leren kennen. Ik heb geprobeerd haar wensen over welzijn en wat voor haar belangrijk is om te zetten in woorden.  Zij die overgeleverd is aan de zorg omdat door dementie haar hersenen beschadigd zijn en  zij niet meer voor zichzelf kon zorgen… Aan mij kun je gelijk zien in welke bui ik ben, ook horen trouwens. Neem me serieus. en vraag alsjeblieft even hoe het gaat , maar niet waar iedereen bij is. daar heb ik moeite mee en zal mijn antwoord steevast zijn dat alles oké is.  Als ik vrolijk ben dan kun je daar niet om heen, ik praat wat luid en durf alles te zeggen wat ik denk. Het wordt me niet altijd in dank afgenomen.  Ik hou van gezelligheid en een fijn gesprek, vooral als ik soms even Mijn hart moet luchten met mijn rot ziekte. Alzheimer ja dat heb ik en af en toe even praten met iemand die ik kan vertrouwen helpt me. Het valt me soms zwaar.  Ik kijk graag tv en heb hem veel aanstaan, m