Doorgaan naar hoofdcontent

Zij vertellen, als ik met aandacht luister hoe zij benaderd willen worden

         Het verhaal van mijn Blogs 

De verhalen die ik beschrijf ontstaan uit intensieve gesprekken, aandacht en mijn drive om te willen zorgen en te begeleiden. Het verwoorden en het in beeld willen brengen hoe het is om dementie te ervaren. 

Het willen zorgen voor mensen die zelf niet meer de totale handelingen kunnen uitoefenen om overzichtelijk te leven zoals zij graag zouden willen, daagt mij uit om deze mensen zoveel mogelijk in hun kracht te zetten en eigen regie, de grootste rol te laten vervullen. Als het me lukt een vertrouwensband op te bouwen kan ik mooie en oprechte gesprekken voeren en kom ik er soms achter wat er in de mist van dementie zich afspeelt.
Ik ben persoonlijk positief-nieuwsgierig van aard op heel veel vlakken, zo ook in mijn werk met mensen met een vorm van dementie. 

Ik wil weten wat doet het met je, als je te horen hebt gekregen dat je alzheimer hebt! Hoe voelt het om door je kinderen goed bedoeld verhuisd te zijn naar een plek waarbij zij denken dat je het goed zult hebben en het de beste oplossing voor je is? Hoe ervaar je de  hulp van lieve verzorgende terwijl je het eigenlijk zelf wil doen maar tegelijkertijd weet dat het je niet meer lukt. Hoe zou dat voelen? Welke drempel(s) moet je over? 

 Als ik een bewoner observeer die handelingen uitvoert die totaal niet kloppen met de werkelijkheid en de onmacht op het gezicht waarneem omdat zij weten dat het niet klopt maar niet meer bij de werkelijkheid kunnen komen. Wat een gevoel zou dat zijn? 
 Met sommige bewoners heb ik deze geobserveerde situaties  kunnen bespreken door heel oprechte, open en eerlijke vragen te stellen. Verrassend wat reactie’s waren. De eerlijkheid die mij een inkijkje geven in hoe dit soms wordt ervaren, vond en vind ik belangrijk om te beschrijven en te delen!
 
Zo kom ik tot verhalen die ik in de ik vorm van een bewoner kan schrijven. De behoeftes naar boven halen maar ook waar zij een hekel aan hebben of tegenaan lopen. Het is fijn om op deze momenten deze gesprekken te voeren die sommige bewoners zichtbaar belangrijk vinden om te uiten. 
Zij vertellen, als ik met aandacht luister hoe zij benaderd willen worden. Met alle respect wil ik weten wat zij wensen en hoe zij willen leven en op welke manier en hoe ik daar een zinvolle bijdrage aan kan leveren elke dag weer.

Reacties

Populaire posts van deze blog

SAMEN Belevingsgericht Samenwerken !

Wat is de kracht van een werkend team die zorg dragen voor een huis vol bewoners met een vorm van dementie door de dag heen?  Heerst er onrust, verveling, ontspanning of  angst hoe is de sfeer?  Belevingsgericht werken is belangrijk als je werkt met mensen met dementie, individueel maar ook zeker ook een hele belangrijke samen de neuzen de zelfde kant op. Samen afstemmen op wat op de dag nodig is voor een fijne en ontspannen sfeer. Maar wat is nodig? Elke collega heeft daar zo zijn eigen kijk op. Dat is soms lastig maar heeft ook veel voordelen. Als je deze krachten weet  te bundelen kan het belevingsgericht samenwerken mooie momenten opleveren. Lastig is het als iedereen zijn eigen ding doet en er geen afstemming is.  Tuurlijk  zijn er duidelijke taken. De adl verzorgen het ontbijt verzorgen en de was verzorgen, familieleden ontvangen en begeleiden. Tussen deze belangrijke taken door is de belangrijkste taak aandachtig zijn voor de mens met dementie, de be...

Ach dat deed me weer aan vroeger denken.

Hieronder heb ik vanuit een bewoner geschreven. Een Amsterdammer met zijn mond niet op de verkeerde plek zoals ze dat vaak zeggen. Een man die wat op zichzelf is en af en toe seksuele uitingen heeft naar vrouwelijke collega’s. Die dit vaak lastig vinden om mee om te gaan. Maar als je oprecht aandacht schenkt en nieuwsgierig bent naar zijn leven en waar hij van houd komen er mooie verhalen. Dit moet wel gestimuleerd en dat lukt soms als je reminiscentie inzet, zoals ik na zijn verhaal beschrijf . Ik hou van.lekker eten en koffie met een  sigaretje  En op gezette tijden m'n borreltje dan geniet ik optimaal. Ik Houd alles van een afstandje in de gaten zeg niet zoveel,maar ik hoor alle verhalen aan. Ik vind alles niet zo interessant wat de dames aan hun  tafel allemaal te vertellen hebben, maar ik voel wel dat ik er bij hoor en dat is prettig. ik hou van muziek en plaatjes draaien.  Zo fijn als ze er één voor me opzetten. Ik had eerder zelf een platenspeler ik draaide gr...

Ga er maar aan staan als 18 jarige!

Stagiaires  in de (dementie) zorg … Als je jongeren wilt inspireren om in de ouderen zorg te gaan werken, denk ik dat er iets moet veranderen in de begeleiding van stagiaires. In de zorg. Er is vaak te weinig tijd en ik denk daarom te weinig inlevende empathische begeleiding om dat te kunnen doen. Ik heb me de afgelopen jaren weleens afgevraagd  waarom er zo weinig zijn gebleven! Hoe kan dat? en waar ligt dit aan? Ik heb me daar in proberen te verdiepen.  Naar mijn mening wordt er te weinig geïnvesteerd in intensieve begeleiding. Ik heb  ook wel een aantal navragen gedaan aan stagiaire ‘s aan het einde van de periode. Op op mijn opleiding hoorde ik verhalen aan en was nieuwsgierig . Het stelt me treurig wat ik weleens te horen kreeg. In mijn observatie tijdens periodes van de jonge zorgverleners wordt er al veel gevraagd. Bij het begeleiden en verzorgen van mensen met dementie, wordt er nog al wat van je gevraagd. Wat ik zag en hoorde is dat zij veelal  te snel ...

Ga jij maar op vakantie en ik hoor iets treurigs in haar stem…

Het is zondag en mijn laatste werkdag voor mijn zomervakantie is aangebroken. Ik rijd het terrein op en parkeer mijn auto. Met dat ik uitstap zie ik haar tussen de struiken door bij de grote boom voor ons woonhuis. Even snap ik niet wat ze er aan het doen is. Dan zie ik het, ze is hevig aan het spitten in de kurk droge grond. De stofwolken dansen langs haar heen. Blauwe beschermings handschoenen hebben de schop stevig vast.  Ik bekijk het schouwspel een tijdje en ik bedenk wat een krachtige enegie heeft deze pittige 87 jarige dame met dementie nog.  Haar dementie krijgt steeds meer macht over haar brein. Ze heeft het zelf steeds meer in de gaten maar wil het met geen mogelijkheid onder ogen zien. Als iets niet lukt ligt dit steevast niet aan haar. Deze momenten komen steeds frequenter voor. Boze reacties die niet kloppen. Ze vertoont dan steeds meer façadegedrag en gaat dan Confabuleren, wat betekend, het opvullen van gaten in het geheugen met fantasie. Maar vijf minuten later...

Muziek is magisch ❤️

  De wereld gaat vaag aan mij voorbij. Ik ben er wel? maar het blijft stil in mij. Dan hoor ik mijn muziek. En kijk dan eens naar Mijn mimiek! Mijn rimpelige huid, Ziet ineens stralen uit. Mijn lichaam begint te leven.  muziek kan mij die kracht te geven. Ach laat het me nog vaak horen En mijn liefste herinneringen worden opnieuw geboren. Met muziek spreek je mijn hartenziel aan. En er komt een grote glimlach op mijn gezicht te staan. Laat muziek in mijn laatste jaren ……De stilte in mij doen vervagen!                                  P@uline