Een mooie ontmoeting,Wat mooi dat ik jou weer eens zie!

Een mooie ontmoeting, wat leuk dat ik jou weer eens zie! 

Een wens van een lieve bewoner in vervulling laten gaan, prachtig toch! Een ontmoeting met jeugdvriend Jan Terlouw 

Goede morgen Joop(fictief) spreek ik op niet al te harde toon en ik kijk even om het hoekje of hij nog slaapt. Het appartement is nog donker. Er klinkt een klein hallo.

We kijken elkaar aan, bent u nou van mij wakker geworden? Vroeg ik, Nee hoor ik was al wakker.

En Ja ik wil wel graag uit bed.

Joop (Ik mocht hem bij zijn voornaam noemen vanaf het begin) 89, hij kwam in het huis wonen waar ik werk. Een rustig en vriendelijke man met een zout beperkend dieet. Dit las ik in het zorgleefplan. Best een lastig dieet als je je hieraan wilt houden bespraken we. Iets wat ik goed kan begrijpen als lekkerbek en af en toe te veel van het zilte goedje binnen krijg.

In het zorgplan las ik ook dat Joop na de lagere school op de fiets samen met Jan Terlouw van en naar de mulo fietste. 

Ik dacht zou het de schrijver en politicus zijn die ik van tv kende? Waar zouden ze het allemaal over gehad hebben als tiener knapen.

Heb je lekker geslapen Joop? Nou, niet heel best helaas. He das jammer want een goede nachtrust geeft energie en dat kun je juist goed gebruiken.

Tijdens onze gesprekken als ik Joop begeleide leren we elkaar steeds meer kennen. Hij vertelde een lieve vrouw te hebben gehad die helaas een paar jaar geleden was overleden. Hij vertelde ook dat er geen kinderen waren gekomen. We hebben veel gereisd en veel gezien dat deden we graag. Joop was niet erg spraakzaam maar als we zo samen waren leerde we elkaar een beetje kennen We kwamen erachter dat Joop op dezelfde dag als mijn eigen vader jarig is dat vonden we erg grappig. “En leeft je vader nog? Ja die leeft nog, oh dat is fijn. 

Op een ochtend vroeg ik, iets wat nieuwsgierig Joop, ik las dat je met JanTerlouw naar school fietste is dat de politicus Jan Terlouw? Ik zag zijn gezicht in een grote glimlach veranderen. Jazeker dat is hij en schrijver! Voegde Joop eraan toe. We hebben ongeveer dezelfde leeftijd. We woonden heel dicht bij elkaar en we fietsten samen van Otterloo naar Ede daar gingen we naar het voortgezet onderwijs. Er ontstond een vriendschap. We zijn ooit eens samen naar Friesland gefietst. Jeetje wat een eind zeg ik met verwondering in mijn stem. Ja dat was toen vrij normaal vertelde Joop trots.

Vanuit Otterloo naar Friesland en over de afsluitdijk via noord Holland weer terug.

Tsjonge das echt een eind hoor zeg ik nog een keer. Ja dat deden we toen gewoon zei Joop.

Aan tafel met 5 dames

Tijdens een warme maaltijd aan tafel met een vijftal dames kwam het gesprek op Jan Terlouw. Joop is de enige man dit moment in ons huis.

Natuurlijk wisten de dames nog wie JanTerlouw was. Ik vertelde de dames dat het een jeugdvriend van Joop was. Oja! Klonk het in koor. En alle ogen stonden aan en waren gericht op Joop. Het glimlachende gezicht kwam weer tevoorschijn.

Vol verwachting op iets van een reactie van Joop maar het bleef stil. Joop is geen persoon van veel woorden en op de voorgrond. 

Een jeugdvriend? Vroeg een dame naast Joop uitdagend. Ja we fietste samen naar en van school vertelde Joop haar. Wat leuk! Riepen de dames in koor. Het leek me altijd een hele aardige man zei één van de dames aan tafel. Dat vond ik nou ook altijd zei haar buurvrouw.

Joop vroeg ik, zou je hem nog weleens weer willen zien? Oh ja dat wil ik wel. Op een moment dat ik even alleen was met Joop zei ik, Ik ga dat voor jou proberen te regelen als je dat goed vindt.

Ja hoor! Dat vind ik goed. Het is denk ik tien jaar geleden dat ik Jan voor de laatste keer heb gezien. Het zou echt fijn zijn elkaar weer eens te zien maar hij is ook al 90 zei Joop.

Beloofd is beloofd

Ik dacht aan wat ik een aantal weken geleden februari geloof ik, had beloofd aan Joop en ik heb geleerd, wat je belooft moet je ook nakomen. Natuurlijk heb ik erbij gezegd Joop, ik kan je niks beloven maar ik ga een poging wagen. 

Ik begon mijn zoektocht op het worldwide web.

Daar had ik al snel het email adres van de dochter Sanne Terlouw gevonden die ook schrijfster is. Ik schreef haar de volgende mail:

Goede Morgen mw. Terlouw

Hallo, ik ben Pauline Bomhof

Ik werk als woonbegeleider bij Wonen bij Sepember in Apeldoorn.

Wij hebben een bewoner die uw vader goed heeft gekend . Nu zult u vast denken das ook niet zo gek.

Geregeld begeleid ik een meneer die wat op zich zelf is. Eén op één komen er verhalen, zo ook het verhaal waar ik nieuwsgierig naar was. Buurjongen  en jeugdvriend Jan Terlouw.

Het was goed van zijn gezicht af te lezen hoe fijn het geweest moest zijn de verhalen die zij elkaar onderweg naar school te vertellen hadden. 

Zij zaten destijds samen op de middelbare school in Ede. Elke dag op de fiets naar Ede en terug.

Op de vraag of hij uw vader nog wel eens zou willen zien en spreken kwam een grote lach en zei , natuurlijk!

Ik zou het mooi vinden als dit nog mogelijk zou zijn. Ik weet niet hoe het met uw vader is en of het haalbaar is allemaal en of er van zijn kant behoefte is. Ik heb dhr beloofd een poging te wagen om dit te regelen. Nooit geschoten is altijd mis zoals het bekende gezegde. Zijn gezicht stond op verwondering en een soort van blij. Daar doe ik het voor.

Ik hoor heel graag van u en uw vader.

Vriendelijke groeten Pauline Bomhof

Als antwoord kreeg ik terug:

Beste mevrouw Bomhof,

Ik wil uw mail natuurlijk doorsturen naar mijn vader, maar wilt u mij eerst vertellen hoe deze meneer heet. En in welke plaats was hij de buurjongen? Mogelijk dat mijn vader hem dan kan herinneren. 

Vriendelijke groet, Sanne Terlouw

Ik stuurde hierop de naam en de plaats waar zij opgroeiden en kreeg als antwoord:

Ha, Joop A de naam zegt mij zelfs wat! Ik ga het bespreken met mijn vader.

De mail die ik de dochter had geschreven heeft zij door gestuurd naar haar vader.

Tijdens de adl vertelde ik Joop dat ik een mail gestuurd had en dat zelfs de dochter zijn naam herkende. Er kwam een glimlach op zijn gezicht en zei oh mooi. Nog maar weer even afwachten Joop, het gaat vast lukken, nou fijn ik hoop het!

Bericht van Jan

Ik kreeg na een aantal dagen een mail van dhr. Terlouw en deze schreef als volgt:

Ja inderdaad was Joop indertijd mijn buurjongen in Otterloo. We hebben ongeveer tien jaren geleden nog eens contact gehad.

Een bel afspraak lijkt me een goed idee.

Ik vertelde Joop dat er een telefoongesprek aanstaande was. Hij zei het een mooi vooruitzicht te vinden en ogen lichte wederom op. Ik kijk er naar uit!

Een collega vertelde mij die week dat Joop het haar nog eens verheugd vertelde hoe leuk hij dit vond en hoopte op een ontmoeting.

De dag van het telefoon gesprek.

Die dag kwam ik Joop begeleiden met de ochtend zorg. Ik stelde voor om na het ontbijt een poging te wagen en gelijk een afspraak te maken voor een eventueel bezoekje aan de Loolaan. Na het ontbijt hielp ik Joop in een fijne stoel in de huiskamer, waar hij eventueel even alleen in alle rust kon telefoneren met z’n oude buurjongen.

Ik belde dhr. Terlouw op en na even overleggen overhandigde ik de telefoon aan Joop. 

He Hallo klonk het, ik had de telefoon op speaker gezet omdat Joop het zo goed en duidelijk kon verstaan. 

Zo hoorde ik dit mooie gesprek ook en kon eventueel even begeleiden als het niet goed zou gaan.

Zeg Joop? Hoe oud ben jij nou? Ik ben 88 zei Joop, en jij Jan?

Ik ben 90 maar ik heb niks te klagen ik kan nog van alles maar mijn krachten nemen wel af hoor. Joop Vertelde ik zit hier aan de Loolaan ah, zeg wanneer hadden we contact gehad? Tien jaar geleden of zo? Ja ik geloof het wel zei Joop. Ze hadden het even over een overleden jongere broer en dhr. Terlouw vroeg nog naar Joop zijn vrouw. Die is al overleden vertelde Joop, ja die van mij ook ja. En ben je nog mobiel Joop? Kom je nog wel buiten met je rollator? Nee nee dat lukt niet meer zei Joop.

Dus als we elkaar willen zien moet ik bij jou komen? Ja , 

Ja ik weet niet of dat leuk is, ik heb niet zoveel te vertellen, maar ja het is wel leuk als je mekaar weer eens ziet zei Joop. Ja dat is ook zo Zei Jan, we hebben toch ook veel gemeenschappelijke herinneringen he? Ja zeker zei Joop.

Een leuke herinnering

Joop, Ik moet nog altijd aan denken dat jouw grootmoeder die kwam uit Twello he? 

Dat was de eerste keer dat ik over Twello hoorde, waar ik nu woon. Maar ik weet nog dat zij in Otterloo op bezoek was en dat er een ruitje kapot was bij jullie en dat ze zei “zo jong! “Hey een ruut kot a schoten? Ja dat weet ik nog wel zei Joop, leuk dat je dat nog weet! ze moesten er kostelijk om lachen 

Het werd een fijn gesprek en ze besloten elkaar snel eens in het echt te zien.

Ik nam de telefoon over en we spraken af dat we het het beste in mei of begin juni zouden plannen omdat het weer dan wat beter zou zijn.

In de weken erna hadden Joop en ik het geregeld even over het gesprek en de komende ontmoeting Joop verheugde er zich erg op. 

Weken gingen zoals gewoonlijk snel voorbij, Joop zijn gezondheid werd er niet beter op en mijn vakantie, die ik vroeg had gepland dit jaar kwam in zicht en ik bedacht me nu moet ik een afspraak gaan maken anders zou het na mijn vakantie moeten en dat voelde niet goed.

Na een paar mailtjes aan meneer Terlouw had ik  een afspraak staan en vertelde het met veel plezier aan Joop, die het geweldig vond.

Wat een mooi weerzien.

De week van de ontmoeting was aangebroken en Joop kreeg af en toe wat twijfels of hij het wel aan zou kunnen en zelfs een beetje zenuwachtig. Ik sprak hem de moet weer in en gaf hem het vertrouwen dat het goed zou komen. We hadden een tijdje terug al afgesproken dat ik eerder aanwezig zou zijn en bij Maassen lekker gebak zou halen, dit wilde Joop graag. en dat ik alles zou verzorgen dat was het plan en dat gaf rust.

O ja fijn, kreeg ik dan te horen dat is ook zo.

14 juni was het zo ver ik ben een uur eerder van huis vertrokken en het gebak gehaald als afgesproken bij de beste banketbakker volgens Joop. Toen ik aankwam zat Joop in de hal hij zag er prachtig uit en klaar voor het wederzien met zijn jeugdvriend Jan Terlouw. Samen hebben we een rustige plek in huis opgezocht in afwachting van.

Ik zag een witte auto voorbij rijden ik vertelde dat is je bezoek Joop! 

Ik Deed de deur open en verwelkomde meneer Terlouw.

Wat een mooi weerzien was het! 

Op verzoek van Joop gingen we naar zijn appartement waar ik het gebak en de koffie serveerde en de twee alleen liet.

Ik had een voldaan gevoel van binnen om die verheugde gezichten zo blij te zien.

Na een tijdje nam ik even een kijkje hoe het de heren verging.

Het verhaal over samen op de tandem richting Friesland als jonge kerels werd verheugd nog eens gedeeld. Sommige verhalen vertelde de heer Terlouw, wist ik pas weer toen Joop het vertelde.

Ik vroeg of zij het leuk vonden als ik een foto van hen samen zou maken. Ja natuurlijk dat was een goed idee en zij schoven wat dichterbij elkaar. 

Ik vertelde beide heren dat ik hun ontmoeting en het ontstaan ervan had beschreven en ik dat er natuurlijk van beide hun toestemming zou willen als goedkeuring. Dit vonden beide heren geen enkel probleem.

Toen ik nogmaals vroeg of de heren wat wilde drinken zag ik dat Joop erg vermoeid was en zij bedankten ervoor en wilde een eind maken aan het bezoek. Bij het afscheid lieten ze elkaar weten het erg leuk te vinden dat zij elkaar na zo een lange tijd weer hadden ontmoet. Joop bleef op zijn appartement te moe om mee te gaan naar beneden voor een afscheid.

Beneden heb ik dhr. Terlouw nog een kleine rondleiding door het huis gegeven. Wat mooi dat dit bestaat vertelde hij en sprak nog met een aantal bewoners en collega’s. Ik werd bedankt voor de goede zorgen wat ik natuurlijk met veel genoegen had georganiseerd voor beide heren.

Ik ging nog even naar boven om te kijken hoe het met Joop was, Toen ik om het hoekje keek zag ik dat Joop in een diepe slaap verzonken was. Wat een impact heeft het op hem gehad.

S ’avonds aan tafel bij het eten sprak een dame Joop nog even aan over het bezoek. Korte antwoorden als ja het was heel leuk elkaar weer te zien zei Joop, hij was geen man van veel woorden.

wat ben ik blij jou te zien

Na mijn heerlijke drie weken vakantie zag ik Joop weer hij zag er vermoeid en oogde slechter als voor mijn vakantie.. Op zijn appartement zag ik de uitgeprinte foto’s staan van de mooie ontmoeting die zijn mantelzorger voor hem had uitgeprint. Het eerste wat Joop zei “oh wat ben ik blij dat ik jou weer zie! Wat dan? Vroeg ik nieuwsgierig. Nou ik ben wat vergeten te vragen aan Jan. Ach wat dan? Nou hoe het met zijn broer is dat had ik nog willen vragen.

Weet je wat, dan bellen we gewoon! En kun je het vragen dat vindt hij vast geen probleem. Zou je dat willen? Ja zeker. Nou ik zal het gelijk even voor je proberen, eens horen of hij thuis is. Toen ik dhr. Terlouw belde en het vroeg kwam het even niet uit en het weekend zat ook vol maar als u maandag rond tien uur belt dan moet het lukken vertel dat maar tegen Joop. Ah jammer zei Joop.

Het mocht helaas niet meer zo zijn.

Die maandag had ik een vroege dienst maar al snel had ik door dat het niet zo goed ging met Joop. De hele week ging het steeds slechter en ik kreeg het gevoel dat het telefoongesprek niet meer ging lukken. Ik kon op dat moment niet veel vertellen tegen dhr. Terlouw. En besloot af te wachten.

De laatste fase van Joop was aangebroken kleine contact momentjes heb ik nog samen gedeeld. Als Joop even of soms zelfs maar een paar tellen wakker was, een hand vasthouden een lach in de verte.

Tot het laatste moment kwam en ik ingedachte afscheid nam van Joop.

Toen ik het berichtje las.

Het was zaterdag ik zat heerlijk achter op de motor bij mijn man een prachtige rit toen ik het berichtje las in de app en ja dan komen er altijd woorden die ik dan weer opschrijf:

*vandaag tijdens een mooie motorrit lees ik het berichtje dat je er niet meer bent. Ik kijk in de dikke witte wolken die aan me voorbij trekken. Ik zucht een keer heel diep en slik heel even maar. Ik ben opgelucht en blij dat het klaar is. 

Gisteren gaf ik je nog een aai over je kale oude hoofd en zei zacht ga lekker slapen, dag….

Een mooie wens heb ik nog net op tijd voor je kunnen verzorgen dat doet me heel goed.

Mijn zaterdag gaat weer verder door een prachtig landschap met wolken waar ik al jaren verliefd op ben.

Ik proost in het mooie landschap op het leven want zoals ik zo vaak hoor van mijn lieve bewoners ”geniet want het duurt maar zo even..*

Het plotselinge bericht kwam voor dhr.  Terlouw best onverwacht. Want ik zou die ene maandag nog bellen. Maar daar is niets meer van gekomen. We troffen ons bij de uitvaartdienst maar daar was de gelegenheid niet voor een gesprek. Ook over het eventueel toestemming geven na het lezen van mijn verhaal, hadden we het niet meer gehad en daar was dhr. Terlouw wel nieuwsgierig naar. Samen hebben we daarna nog een keer in Twello bij dhr. Terlouw thuis afgesproken en hebben we het kunnen afsluiten. 

En met toestemming van beide heren zowel Joop als vanJan,maar ook de mantelzorger van Joop deel ik dankbaar dit voor mij bijzondere verhaal op mijn blog en heel dankbaar dat ik deze ontmoeting nog voor Joop heb kunnen organiseren in zijn laatste dagen.

I.v.m. Privacy bewoner niet in beeld gebracht.

Wel toestemming van dhr J.Terlouw.