Ik kom je tegen bang en verward
Je grote ogen kijken me aan.
Je angstige blik raakt mijn Hart
Ik reik je mijn hand je pakt de mijne gretig beet.
Er volgt een diepe zucht.
Je vertelt me dat je het allemaal niet meer weet.
Ik sluit je in mijn armen
Je drukt me stevig tegen je aan.
Ik wil je als een moeder warmen.
Jou laten voelen je bent niet alleen.
Ik leef met je mee in al je dwalen.
Ik bouw vertrouwde veiligheid om jou heen.
Al ben je nog zo verward in het spinnenweb van je zinnen.
Ik luister aandachtig, je voelt je gehoord. Je durft ook je nieuwe zin te beginnen.
Een diepe zucht geeft je de ontspanning die je zocht.
Wat ben ik dan blij,
dat ik je de veiligheid kon bezorgen, die ik je geven mocht.
Pauline
Wauw Pauline prachtig en ontroerend ♥️
BeantwoordenVerwijderenPrachtig Pauline
BeantwoordenVerwijderenMooi en ontroerend geschreven, en zo werkt het wel Pauline , zelf zit ik in de zorg…jou gedicht werd toen helemaal herkenbaar ,
BeantwoordenVerwijderen