Doorgaan naar hoofdcontent
De algemene dagelijkse levens verrichtingen oftewel adl zoals we  de ochtend zorg noemen, is één van de belangrijkste momenten van de dag. Ik krijg elke morgen de kans om iemand in zijn kracht te zetten.
Een moment die ik als verzorgende/ begeleider mag organiseren, vanuit een wederzijds vertrouwen.
Daarbij is het heel  belangrijk om de eigen regie  van de bewoner te bewaken, hoe klein ook. Het snel en goed bedoelde willen overnemen beperken. 
Eigenwaarde gaat  hierdoor zo min mogelijk verloren.
Er voor zorgen dat mensen vol vertrouwen de dag tegemoet kunnen. Het waardig verzorgen geeft hen hierdoor veel steun. 

Werkplezier…..
Helaas zit het haastwerk en druk druk bij veel zorgverleners vast geroest ( let wel, hele lieve en zorgzame mensen hoor) 
Het systematisch en snel afwerken van de ochtend adl is lastig af te leren als je dit al jaren doet of voor werd gespiegeld toen je net begon. Het feit is dat je op vele manieren druk kan zijn of tijd gebruikt.
Hier heb ik al eens een blog over geschreven ik zal hem hier onderaan bij voegen voor wie het lezen wil. 
“Je bepaalt altijd zelf hoe je de tijd gebruikt.”

Als je dan op een plek mag werken waar de aandacht en tijd belangrijk is, is dat echt een verademing en geeft voor mij werkplezier! Maar ik heb gemerkt dat  die knop omdraaien erg lastig schijnt te zijn voor veel zorgverleners die in grotere instellingen de zorg verleende. Het vertragend zorg verlenen is voor hen echt even anders dat geven ze dan ook vaak aan.

Met de steeds meer veranderende zorg die meer en meer gericht is op eigen regie en persoonlijk welzijn is dat echt een verander slag en de manier van zorg verlenen.
Het is de manier van doen en die  anders inzetten. Meer vanuit rust en vooral vertragend zorg verlenen. Het is zelfs zo dat het zelfs tijdbesparend werkt.
Ik hoop dat we in de ouderenzorg steeds meer gaan inzetten op comfort zorg maar ook voor de verzorgende. Zeker als je meer tijd kan en mag besteden doet dat ook veel met het werkplezier. Hier bewust van zijn is en zou een eye opener moeten zijn. 
Ik las laatst zelfs dat een organisatie een massage op locatie aanbood ook aan haar medewerkers. Uiteindelijk moeten zij in een ontspannen mindset blijven om vertragende zorg te kunnen blijven geven.
Dat draagt dan ook zeker bij aan werkplezier.

Het mooie van de nieuwe manier van zorg binnen bijvoorbeeld Wonen bij Sepember past zo bij hoe ik graag had gewild dat mijn oma in de tijd werd verzorgd in het reguliere verzorgingshuis. Dat was vlotte adl daarna naar de kleine woonkamer waar zij samen met zes bewoners koffie, lunch, thee met koekje en het avondeten verzorgd kregen Gangen die regelmatig naar urine roken. Schreeuwende en roepende mensen waren bijna normaal. Mijn moeder die nu 81 is gaf laatst aan als ik daar naar toe moet wil ik niet meer leven! En ik snap haar angst heel goed.
In deze manier zorg is naar mijn idee echt nog een verander slag nodig en met het lezen van het boek van Teun Toebes werd het ook levendig blootgelegd.


Ik snap best dat de plek waar en waarin je woont een prachtig statig pand een groot prijs verschil met zich mee brengt. Prachtige huizen staan voor velen klaar die de ruimte in hun  portemonnee hebben deze zorg te ontvangen , maar de manier hoe je de zorg inricht ook voor inwoners van Nederland die minder bedeeld zijn, blijft het zelfde want een ieder die langdurige zorg nodig heeft, heeft de zelfde gelden via de wlz
te besteden toch? De plek waar je woont is dan  misschien eenvoudiger, maar de manier van zorg geven kan overal zoals ik het zie het zelfde zijn. Het zit hem naar mijn idee ook in de setting hoe woonhuizen/instellingen worden gebouwd.
Ik hoop echt vurig dat er blijvend gewerkt wordt aan de manier hoe we dit samen organiseren. Hoe, waar, en op welke manier een zorgteam wordt ingezet, daar valt ook nog veel te winnen volgens mij en zou veel energie ingestoken moeten worden,  heel veel! En zeker ook heel snel!! We roepen al heel lang het kan anders, laten we er mee starten!

Mijn grote wens zou ook zijn:
Laat het Bejaardentehuis 0.2  weer zijn weder opstanding doen daar zouden we echt mee vooruit gaan…
Ik ben er van overtuigd.


Hieronder mijn blog over tijd,
TIJD GAAT DOOR, MAAR JE BEPAALT ZELF HOE


Reacties

Populaire posts van deze blog

Wat als je wereld er één is, met Dementie om je heen.

‘Wie heeft mij hier gebracht?’ Vraagt een nieuwe bewoonster op een dwingende toon. ‘Ik blijf hier geen moment langer! Wat denken jullie wel niet, stelletje malloten!’ De hardheid van iemand met decorumverlies (soms bijkomend symptoom van dementie) wordt als ongeremd gedrag gezien en is best intensief voor medebewoners, familie en zorgmedewerkers. Ik hoor hier niet thuis Deze moeilijke momenten zijn soms hartverscheurend om aan te horen en hoe ik ook reageer; bij deze mevrouw helpt even helemaal niks. Ik laat het over mij heenkomen en probeer mee te gaan in haar verontwaardiging en boosheid en probeer haar naar een rustige plek te begeleiden. We komen onderweg een mevrouw tegen met een gevorderd stadium van dementie. Onze nieuwe bewoonster neemt geen blad voor de mond en roept: ‘kijk dan dit ziet er toch niet uit! Daar moet een dokter voor komen en een eind aan maken!’ Een medebewoonster die het hoort zegt tegen haar: ‘maar dat kunt u toch niet zeggen! En bovendien praat eens wat zachte

Pijn,

  Ik zie haar als ik binnen kom en mijn dienst begint.  Beteuterd en bijna verdrietig kijkt ze voor zich uit. Als ik goede middag zeg tegen iedereen raken onze ogen elkaar. Ik zwaai en lach mijn blije lach naar haar. Haar ogen lichten even op. Ik loop naar haar toe en zeg hai en noem haar naam. Ze zegt “dag lieverd”  Als ik haar vraag hoe gaat het met je? Kijkt ze me serieus aan en zegt “ik ga naar huis! Ik ga naar mijn moeder als die er nog is. Bah waarom ben ik toch hier? Ik ga vandaag echt naar huis. Dat moet toch kunnen? Ik sluit haar in mijn armen. De lieve schat…. Ik zeg haar dat ik het begrijp ze kijkt me aan, ga je met me mee? Dat lijkt me gezellig zeg ik.  Maar ik ben net binnen en heb wel zin in een warme chocolademelk, haar gezicht veranderd “oh das ook wel lekker, je had het vast koud buiten vraagt ze bezorgd. Wil jij ook? “Mag dat! Ja tuurlijk zeg ik, ga lekker zitten wil je er ook slagroom op. Haar ogen worden klein en lachen het uit “oh ja lekker!  Later kom ik met de tw

Meisje van 56…..

Meisje van 56 kijkend in een kastanjeboom met al zijn frisse net uitgerolde groene bladeren. De witte kaarsen mooi oplichtend in de zon . De blauwe lucht met witte watten wolkjes maken het beeld af. Het brengt me terug naar dat meisje. Dat meisje dat goed kon knikkeren en met haar hakken de mooiste potjes kon draaien in het zwarte zand onder de schaduw van de kastanje boom in het paadje naast ons huis. Dat ik mn nieuwe schoenen aan had was ik even vergeten en mn vrij lichte broek zag rond de billen zwart van het zitten achter knikker pot in het  zand. Daar herinnerde mijn moeder me wel aan als ik thuis kwam.  Vorige week keek ik tijdens het sporten weer in zo’n prachtige kruin. De kastanjeboom en  z’n witte kaarsen het voelt voor mij altijd vertrouwt als ik ze zie. Als ik ziek was keek ik liggend vanaf de bank door de donkere takken naar het groene licht van de bladeren. De kaarsen kregen allemaal kleine balletjes die beloofde mooie donker mahonie kleurige kastanjes te worden. Veel te

Het mooie en bijzondere is…

Het mooie en bijzondere is…. Mensen met dementie leven in het moment. Meegaan in dat moment, maakt de medemenselijke verbinding. Meegaan met emoties, meegaan in verwondering meegaan in de beleving van het nu. Het gevoel dat je gezien, gehoord en begrepen wordt maakt dat je vanuit vertrouwen samen kan genieten van de momenten van de dag….. Ook kun je zelf deze gezamenlijke  momenten organiseren. Maak gewone momenten bijzonder.  Er ontstaan zulke mooie momenten… Bijvoorbeeld in smaak beleving door samen iets lekkers te eten.  wegdromen in geliefde muziek. Wandelen door favoriete jaargetijde,door herfst bladeren stiefelen. Sneeuw onder je voeten horen kraken. Heerlijk zitten met je gezicht in het voorjaarszonnetje of een wijntje buiten op een zomeravond. Samen lachen om de koolmeesjes die bungelen aan het pinda netje. Sta even stil bij een mooie boom of bloem. Gieren om toon Hermans en Laurel en Hardy Geluk heeft niet veel nodig, even samen in dat moment van zijn hoe mooi  Juist de gewone

Ik vergeet de dagen waarin ik leef

Door mooie en noodzakelijke gesprekken met deze lieve vrouw getroffen door Alzheimer, heb ik haar leren kennen. Ik heb geprobeerd haar wensen over welzijn en wat voor haar belangrijk is om te zetten in woorden.  Zij die overgeleverd is aan de zorg omdat door dementie haar hersenen beschadigd zijn en  zij niet meer voor zichzelf kon zorgen… Aan mij kun je gelijk zien in welke bui ik ben, ook horen trouwens. Neem me serieus. en vraag alsjeblieft even hoe het gaat , maar niet waar iedereen bij is. daar heb ik moeite mee en zal mijn antwoord steevast zijn dat alles oké is.  Als ik vrolijk ben dan kun je daar niet om heen, ik praat wat luid en durf alles te zeggen wat ik denk. Het wordt me niet altijd in dank afgenomen.  Ik hou van gezelligheid en een fijn gesprek, vooral als ik soms even Mijn hart moet luchten met mijn rot ziekte. Alzheimer ja dat heb ik en af en toe even praten met iemand die ik kan vertrouwen helpt me. Het valt me soms zwaar.  Ik kijk graag tv en heb hem veel aanstaan, m