Doorgaan naar hoofdcontent

De stem van dementie



Denk je ook weleens: wat zegt of wat bedoelt hij of zij nou, waar heeft hij of zij het allemaal over? Heb je er moeite mee?

Als je met iemand met dementie in gesprek gaat krijg je vaak verhalen waar je geen touw aan vast kunt knopen. 
Wees er op voorbereid als dat gebeurd,  je eigen gezichtsuitdrukking automatisch in een stand gaat staan van ik snap er niks van. Weleens opgelet?

Herkenbaar?  maar bedenk dat iemand met dementie dit ook ziet en gelijk door heeft...
Waardoor moeilijke en ongemakkelijke situaties kunnen ontstaan.


Wees bewust dat dat kan gebeuren voor je in gesprek gaat met iemand met dementie . Het is namelijk heel belangrijk voor iemand met dementie dat zij serieus genomen worden. Zij hebben gelijk door als je het niet begrijpt, want zij lezen je onbegrip onmiddellijk door de gezichtsuitdrukkingen en zijn zeer gevoelig voor  non-verbale reacties. Het gevoelsleven blijft bij mensen met dementie tot bij a het laatste moment aanwezig. Als je in gesprek gaat laat dat zo min mogelijk zien en ga mee zijn of haar verhaal.

Lijkt je dat moeilijk?

Dat hoeft het zeker niet te zijn, als je goed op intonatie en gezichtsuitdrukking van de persoon let, hoef je alleen maar te spiegelen.
Dus verteld iemand met open ogen en verwondering? luister en herhaal wat woorden met de zelfde gezichtsuitdrukking en intonatie.
Verteld iemand iets met een treurige blik? spiegel de woorden en je gezichtsuitdrukking. 
Je ziet bijvoorbeeld dat iemand verdrietig is, zij spreekt de woorden niet wat zij bedoelt . Het is dan zo belangrijk te spiegelen alsof je het allemaal begrijpt en medeleven laat zien of voelen sla bijvoorbeeld een arm om iemand heen of pak even de hand van de bewoner.
Weerspiegel zijn/haar gezicht Dit geeft vaak al rust iemand voelt zich gezien en gehoord. Maar kijk uit dat het niet te overdreven wordt, dit wordt gelijk gevoeld.
Zorg dat je het net een fractie minimaliseert. 

Wat bereik je hier nou mee? 
Een volwaardig gevoel die iemand met dementie nodig heeft om zichzelf te kunnen zijn! Als je dit kunt geven kunnen nog vele mooi momenten volgen.

Maar hoe ga je dan verder?
Door eerst goed geluisterd te hebben komt er een moment dat er een afleiding ingezet kan worden. Begin over die prachtige kleuren in haar jurk of wat ruik je lekker.
Zullen we een eindje gaan wandelen. Pak een. foto album ( voornamelijk kiekjes van kinderen en kleinkindjes werkt altijd) 
Ik ga een lekker kopje thee halen of loop je even mee?
Of kijk eens hoe mooi groen de bomen zijn 
Pak een velletje  papier waarop je samen gaat tekenen.
Zet lieveling' s muziek op en zing of dans samen! Er ontstaat zo gelijk verbinding.
Als familie of vrienden weet je vaak al waar iemand gek op is of blij mee kan maken. Als zorgverlener/ begeleider is het belangrijk zo snel mogelijk te achterhalen wat iemand raakt, blij maakt, gelukkig van wordt. De #leefplezier methode is daarbij een mooi hulpmiddel. Ook te rade gaan bij hun geliefden hoort daarbij en haal ik altijd veel informatie over de bewoner.

De stem van dementie is vaak, onbegrijpelijk volgens het woordenboek ook wel (cryptisch, geheimzinnig, mysterieus, nevelig, onduidelijk, onverklaarbaar, raadselachtig, troebel, vaag, verborgen.) 
Maar het gevoelsleven blijft vaak duidelijk zichtbaar in het non-verbale, wees daarvan elke ontmoeting van bewust en kijk goed welk verhaal er wordt verteld.

Elk verhaal doet er toe.
Vertellen wat je voelt of denkt ook al is het niet helemaal te begrijpen.
De woorden van dementie, neem ze serieus en  laat zien en voelen dat ze er mogen zijn!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Moet ik je een klap tegen je kop geven?

Vrienden voor het leven maar wat als je vriend de diagnose dementie krijgt. Ga je er nog wel heen. Vind je het moeilijk en weet je niet hoe je dat een plek geeft in je relatie. Veel mensen krijgen hier mee te maken. Zo kwam ik ingesprek met een meneer in de sportschool. Ik zit na het sporten in mijn sportschool in één van de twee massage stoelen. Het is mij beloning en toetje na het mezelf even flink uit te dagen en de weerstand opzoeken.  Naast me zit regelmatig een meneer van in de zeventig schat ik in. Maar ik ben slecht in schatten. Hij loopt erg moeilijk en heeft me weleens vertelt dat zijn rug versleten is. Hij komt samen met ik neem aan vrienden in de zelfde leeftijd. Zo Komen ze wat bravoure binnen op een manier ouwe jongens krentenbrood en willen elkaar te slim af zijn met flauwe grappen. Vandaag zat hij er eerder in de stoel en had ik mijn relax muziekje nog niet op staan dus er kwam een gesprek op gang als ik plaats neem in de stoel heb ik het nog warm van het sporten en dra

Verborgen ik, dat ben ik ( schuifelend onderweg)

Haar achteruitgang raakt me Tegelijkertijd weet ik dat zij er zelf geen weet meer van heeft. Haar boven brein is volledig vervaagt dus het geheugen en het denkende brein werken niet meer. Het onderbrein (ook wel het emotionele brein genoemd) is overgebleven.   Zie onder mijn blog de mooie uitleg over het brein met dementie, van Anneke van der plaats Zij leeft in het hier en nu zonder idee van tijd en geen idee waar zij zich bevind. Het hier en nu wordt afgewisseld met angst, blijdschap, boosheid en    bedroefdheid. Herkenning die ik zie en voel is er nog steeds, maar het wordt troebel. Ik heb haar leren kennen toen zij zich nog met woorden kon uitdrukken. Die tijd is voorbij en ik zal het met mijn 5 jaar opgeslagen informatie moeten doen. Haar welzijn hangt nu totaal af van wie haar mag begeleiden. Blog…               Verborgen ik, dat ben ik. Ik leef van emotie naar emotie. Mijn sprekende taal is nagenoeg verdwenen, maar soms komt er een mooie zin of een woord als ik me veilig voel, v

Ik wil gewoon naar buiten!

Als het als thuis voelt ga ik niet op zoek naar de deur!  Ik wil er gewoon even door! Ik zoek en trek mijn jas aan om even buiten te kunnen zijn. Even met mijn hoofd in de wind. Even de vogels horen fluiten, regen voelen op mijn gezicht, het groen om me heen. Niemand houdt mij dan tegen, ik wil gewoon even naar buiten! Dat kan toch wel?  Een arm vind ik fijn en meestal ook aangenaam.  Samen is leuker en gezelliger. Ik wil naar buiten want buiten hoort in mijn leven. De lucht van net geregend op warme tegels op straat of dennenbomen geurend in een warme zomerwind. Het is me allemaal zo vertrouwd. Ook al vriest het, houdt mij toch niet tegen, want buiten hoort er bij.  Kom ga  maar zitten hoor ik ze tegen me zeggen,  “lekker een kopje koffie” nee dat  is nu even niets voor mij! Trek je jas aan en loop rustig even met me mee. Samen in de avondzon, klaprozen zien of in de winter het ijs op de plassen zien! de rijp aan de bomen om vervolgens met de gure wind naar huis toe te lopen om me  we