Onbegrepen gedrag……
Dan moet er een belletje gaan rinkelen!
Het is signalering’ s gedrag! (Empathisch gezegd)
Ik hoor geschreeuw, als ik er heen loop zie ik een boze dame een andere collega uit voeteren. Jij begrijpt me niet! Zegt ze met een luide stem, ze laten me hier gewoon stikken! Ze kijkt nu naar mij en en begint haar luide tirade tegen mij. Jij snapt me ook al niet. Ik zie het aan je ogen en ze kijkt me argwanend aan en zegt “Ik weet wel dat ik zo weg ben hier! Haar ademhaling zit heel hoog.
Ik ga even naast haar zitten, de spanning is torenhoog voelbaar. Ze kijkt star voor zich uit.
Ineens die blik naar mij boos, heel boos. De woorden die vloeien zijn flarden van verschillende zinnen, die ik niet begrijp. Maar de intonatie is heel duidelijk.
Ik zeg maar even niks en probeer haar beleving te onderzoeken. Ik kom te dichtbij bij merk ik.
Ze kijkt me aan en zegt, ga maar hoor! Ga alsjeblieft weg! Ik sta op zonder wat te zeggen. Ze duld me niet op dit moment. Boos staat ze op en loopt ze willekeurige kanten op zonder te weten waarheen. Ik kan even niets voor haar betekenen, haar hoofd zit zo vol. Ik ga even uit haar gezichtsveld. Ik weet als dit blijft broeden zij de deur uit wil, het opzoek naar begrip en veiligheid.
Mijn raderen beginnen te draaien. Wat is haar onderliggende hinderpaal? Welke signalen heb ik en mijn collega’s gemist. Het is alweer even geleden dat ze naar de wc is geweest of is het haar schouder die weer opspeelt? Een aanvaring met een mede bewoner?
Ik loop even weg en vraag collega wat er is gebeurd ze legt uit haar gedrag niet te begrijpen ineens stond ze op en liep boos weg, liep naar meerdere vertrekken in huis en bleef boze woorden gebruiken ik snap niet waarom ze zo reageert.
Ik vraag haar of ze al naar de wc is begeleid? Nee niet dat ik weet. Dit zou het kunnen zijn, maar ook pijn kan de tricker zijn en haar in deze situatie doen belanden.
ik ga nog maar eens een poging wagen.
Na even uit zicht te zijn geweest zorg ik dat ik haar vanuit een andere richting tegen kom om zo een nieuwe start te maken.
Ze is weer gaan zitten.
Ik vraag haar oprecht of ik even mag komen uitrusten naast haar. Ze kijkt me aan en zegt ja natuurlijk. Ik weet en ken deze lieve dame al een aantal jaar. Ik weet dat ze van nature een zorgzame vrouw is die altijd iedereen wil helpen en mooie verhalen weet te vertellen. Een vrouw die van het leven en haar medemens houdt.
Ik ga weer naast haar zitten en vertel blij te zijn even op dit rustige plekje naast haar te mogen zitten. Door haar starheid heen kijkt ze me aan en komt er voorzichtig een vriendelijke blik en ze zegt “fijn”
Op dit moment voel ik weer verbinding. Ik zet mijn tevredenheid om even bij haar uit te rusten kracht bij door even letterlijk uit te blazen hè hè zucht ik.
Ik kijk voor me uit en benoem wat ik zie.
Wat een mooi licht schijnt er hier door het raam naar binnen, een straal licht beschijnt een palm. Ook als ik zelf even in rust zit, vallen die dingen je op.
Ik weet dat dit haar raakt. Dan zeg ik een minuut helemaal niks en zitten we ontspannen en ongehaast naast elkaar.
Ze begint te vertellen hoe mooi de zonnestralen op de bladeren van de plant naar binnen schijnt. Ik ken haar goed, ze heeft oog voor detail. Langzaam komt de ontspanning op gang waar ik naar op zoek was. Haar ademhaling is weer rustig. Ik kijk haar aan met een glimlach die zij gelijk met een lieve lach beantwoord.
Ik heb eigenlijk wel zin in een kopje thee, ja ik ook wel.
Zullen we samengaan? Ja graag we staan op en ik maak een kromming van mijn arm, ze snapt het gelijk en steekt gelijk haar arm in de mijne.
Samen lopen we richting de keuken bij de wc stop ik even moet je eerst nog even naar de wc? Ojaa goed idee zegt ze. Daar kom ik erachter dat er wat mis is gegaan, en haar waarschijnlijk plaagde.
Ik los het voor haar op en zorg dat ze zich veilig voelt en het ons geheimpje is. Ook nog even een verzorgend zalfje gesmeerd wat verzachtend werkt zodat er geen pijn prikkel meer is die haar gemoed kan doen omslaan.
Ze bedankt me dat ik er voor haar ben en verontschuldigt dat ze zo raar heeft gedaan. Ik weet het dan even niet meer. Ik zie haar onmacht Ik sla mijn arm om haar heen geef een kus op haar wang en zeg, op die momenten ben ik er voor jou waarop ze zegt daar ben ik je heel dankbaar voor.
Later zit ze heerlijk met een kopje thee op een rustig plekje naar klassieke muziek te luisteren. De rust is wedergekeerd.
Reacties
Een reactie posten