De algemene dagelijkse levens verrichtingen oftewel adl zoals we de ochtend zorg noemen, is een belangrijk moment van de dag. De belangrijkste naar mijn idee.
Een moment die wij als verzorgende/ begeleider mogen organiseren. dit kan vanuit een wederzijds vertrouwen, om letterlijk zo dichtbij iemand te mogen komen.
Het bewust zijn dat het voor een verzorgende de normaalste zaak van de wereld is maar dat dit zeker niet geld voor de ontvanger van de zorg is een belangrijk uitgang 's punt.
Daarbij is het heel belangrijkste om de eigen regie van de mensen met dementie te bewaken, hoe klein ook. Het snel en goed bedoelde willen overnemen beperken.
Eigenwaarde blijft hierdoor in takt, het zorgt ervoor dat mensen vol vertrouwen de dag tegemoet kunnen omdat het waardig verzorgen hen veel steun geeft.
Start de dag met een lach zeggen ze weleens
Ze hebben gelijk! Het is mijn doel……
Als ik binnenkom op een appartement begint het voelen en observeren. Hoe is de gemoedstoestand “goedemorgen” begin ik op een zachte toon. Heeft u lekker geslapen? Vraag ik met een vriendelijke lach op mijn gezicht, wat geen moeite kost want dit is wat ik zo graag doe.
Wat ik terug krijg aan reactie zegt veel en ik merk al snel welk gevoel en welke aanpak er bij past.
Is iemand blij me te zien of is hij of zij geschrokken dat ik ineens naast het bed sta.
Is iemand verward of juist helder.
Wat doe ik misschien niet goed dat meneer boos reageert? Steeds Kijkend naar mijn eigen handelingen leer ik wat ik bij deze bewoner anders zou kunnen doen zodat ik voortaan beter aan kan sluiten en beter meebeweeg zodat er blijvende vertrouwen ontstaat.
Me bewust zijn dat ik ongehaast in het moment, zijn of haar ritueel samen kan beleven.
Door een goede band op te bouwen en te observeren leer ik wat er nodig is om zijn of haar gemoed weer om te buigen als dit nodig is. Waar ik iemand mee kan afleiden. Een herinnering waarvan ik weet die iemand goed doet en die ontspanning kan brengen. Een lieveling’ s muziekje waarvan ik weet dat deze rust brengt en iemand daardoor in een andere stemming kan komen.
Bij een nieuwe bewoner is dat zoeken naar ingangen doormiddel van gesprekken. Dit heeft tijd nodig.
Met de tijd leer ik de bewoner kennen hoe iemand zijn eigen rituelen in de ochtend het liefste beleefd. Door mij dienstbaar en tegelijkertijd uitnodigend en open op te stellen werkt voor mij heel goed.
Het verplaatsen in die bewoner helpt me steeds dichterbij te komen.
Af en toe als ik de schoenen aan wil doen, terwijl deze mevrouw het nog best zelf kan en te horen krijg” dat kan ik zelf nog wel hoor! op deze momenten krijg ik weer een lesje in eigen regie.
Waar komt die overnemers drang toch vandaan? Ik weet dat ik het zelf niet zo uit haast doe maar goed bedoelde zorg wil geven. Dit zijn momenten dat ik naar mezelf kijk en denk nee, u heeft helemaal gelijk. Zolang u het zelf nog kunt heeft u mij niet nodig en is het ook nog eens de beste gymnastiek die er bestaat!
Het inleven in een bewoonster die bozig is omdat ze te lang heeft moeten wachten in haar beleving is soms best lastig binnen komen. Maar wat als ik zelf moest wachten, omdat het me zelf niet meer lukt en je wacht voor je gevoel al heel lang ( tijdsbesef is vaak verdwenen). Dan te bedenken Iets wat ik mijn hele leven zelf heb gedaan nu op iemand moet wachten, hoe zou dat voelen?
Ik denk vaak, wat zou mijn eigen moeder vinden en reageren in die lastige situatie.
Wat mijn oma vond weet ik nog heel goed. Zij vond het erg dat anderen haar moesten helpen verzorgen bij het wassen.
Zo probeer ik me in te beelden wat het betekent om zo afhankelijk te zijn en dat je een vreemde zo dicht bij je naakte ik moet toelaten omdat het jezelf niet meer lukt. En ja wat als je zelf niet meer je achterste kunt vegen.
Hoelang zou het bij mij duren eer ik me enigszins op mijn gemak zou voelen, dan moet ik denk echt wel een vertrouwensband opbouwen met mijn verzorgers en hopen op liefdevolle begeleidende handelingen en geruststellende rustige woorden die me afleiden van mijn schaamte.
Daarbij heeft Iedereen een eigen ritueel in de ochtend. Daarom blijft het belangrijk steeds goed te onderzoeken wat deze voor de bewoner van waarde is.
Schaamte komt veel voor in het begin.
Het duurt even om vertrouwd te raken met de situatie , eer iemand zich over durft te geven. Als dat vertrouwen er dan is, dan pas kan iemand zich vrijer voelen en mag ik steeds dichterbij komen. En ik besef mij elke dag weer hoe bijzonder en mooi ik het vind om zo dicht bij iemand te mogen komen en de dag proberen te laten beginnen met rust en vertragende zorg en een lach.
Reacties
Een reactie posten